“Vanavond geen Chinees” verwoordde een relativerende Hein Bolscher de gevoelens van de vele omstanders, die op de brand af waren gekomen bij het Chinese restaurant aan het kerkplein. De brand was trouwens aan de korte kant van ‘De Lange Muur’ en vormde zo ook een bedreiging voor ‘Ons Gebouw’.
Ons brandweerkorps reageerde adequaat en voorkwam dat de brand zich verder uitbreidde. Het leverde slechts wat reukschade op en belangrijker: de horecagelegenheid bleef bespaard voor een echte ramp. En daar gaat het om en niet om de sensatie. Binnenkort gelukkig weer allemaal aan de babi pangang!
En waar gaat het om als de Schimmelpenninck van der Oyehof wordt gerenoveerd? Volg je als gemeente de wens van de omwonenden of is het toch de visie van de ‘groene’ ambtenaren. Het is en blijft een vreemde wereld. Steeds hoor je de kreet ‘Samen’, maar die lijkt uiteindelijk dan toch maar van één kant te komen. Oyehof heeft het woord hof in zich en dat betekent tuin. De gemeente wil er echter graag de meeste bomen kappen. Niet dat er schimmel in zit, het gaat waarschijnlijk om de penningen, die nodig zijn voor het ‘meerjarige’ onderhoud.
Voor sommige vrijwilligers in het stemlokaal zal de onkostenvergoeding een beweegreden zijn geweest, maar voor de meesten weer even een dag vol beweging en sociale contacten. Iets wat we in deze Coronatijd toch bijna allemaal missen. Voor het eerst in onze beleving stond er zelfs buiten een lange rij om te kunnen stemmen. Niet op anderhalve meter trouwens, maar goed dat kostte (nog) geen stemmen. Die vrijwilligers moesten trouwens wel een ‘online’cursus volgen om ons te kunnen laten stemmen. Ze kregen maar liefst een uur de tijd voor een ‘soort’ examen. Zouden er dan geen stemmen in je hoofd komen, die je willen laten spieken? Dat kan namelijk makkelijk online. Of juist tegengesteld? Van die knagende gewetensstemmen…. Nederland heeft gestemd en laat de uitslag de stemming niet bederven, er is nog genoeg om positief over gestemd te zijn.
Dat is lang niet iedereen over het object I love O’sum. Om de marktkramen in Ootmarsum wat meer ruimte te geven, hebben de ‘technici’ van Ootmarsum deze witte letters met het hart in het midden verplaatst naar de achterkant van het Kerkplein. Dat leek goed, maar toen kwam Evert! Neeeeeeee, niet Evert-Jan Sikken van van der Maas, nee, de storm ‘Evert’.
Het ding plat en beschadigd, en daarom weer terug naar de werkplaats van Wennink. Daar wordt het object nu gerenoveerd en vermoedelijk krijgt het daarna een andere, windstillere plek. Wordt het de meeste stemmen gelden of bepaalt ‘n grote windbuul straks waar deze toeristische ‘lef’-trekpleister terecht komt? Onze stem is duidelijk, geef dit initiatief een kans.
Roderik Kolfoort grijpt ook zijn kans om zich als een echte Cipolla te manifesteren en is dus straks in deze horecagelegenheid aan de Denekamperstraat te bewonderen. Als hij daar toch bezig is, kan hij misschien met zijn legertruck aannemer Kamp verlossen van het vervallen pand een kavel verder.
Dit meerjarenproject wordt er al niet fraaier op, maar sinds een ‘artistiekeling’ er zijn ‘mooiste’ tekeningen op heeft gemaakt is het echt een klotenzooi.
Wat ook al meerdere jaren gebeurt, is het jaarlijks samenstellen van het jaarboek van de Heemkunde. Dat wordt met veel liefde gedaan door schrijvers en redactie en misschien ook eens goed om dit onder de aandacht van de jongere generaties te brengen. Het jaarboek met een bijzondere diversiteit aan verhalen, is echt de moeite waard. Hoe waardevol is het dat juist Elly Bökkers, de vrouw van medeschrijver Toon, als eerbetoon aan haar overleden man het eerste exemplaar mag ontvangen.
Deze Toon speelde als kind in Engels’ tuin rondom de sequoia boom. Hij schreef zijn laatste verhaal over deze boom en plantte met zijn vrienden Paul Weierink, Harrie Oude Elberink en de vrijwilligers van Engels’ tuin het volgende exemplaar van deze sequoia. In het prachtige decor van deze boom klonk waardering voor deze opvallende, onopvallende Siepelse wereldburger met een kostbaar blauw-geel hart. Als mens ben je klein in de nabijheid van deze mammoetboom, maar de waardering voor Toon Bökkers kwam des te groter over. Het blijkt maar weer dat een politieke stem het nog steeds niet kan winnen van een oprecht menselijke stem. Laten we dat zo houden!!
