Siepelsaegh: een servicewagen met Pasen

Pasen ligt weer achter ons en het is het voor de nieuwe Poaskearls op een hele plezierige wijze verlopen. Daar mogen we dan ook wel eens een melding van maken.  Een aantal wijze mannen heeft daar energie in gestoken en dat heeft geleid tot een blijden toon. Na het thuisbrengen van Lars Telgenhof Oude Koehorst en Jorni Krop bleek er zelfs nog ruimte (in de maag) om gezellig met elkaar een biertje te drinken. Al met al was het voor Jorni toch afzien tijdens het Vlöggeln en de rondgang, want de oudste van de jongste Poaskearls had de nodige blaren aan zijn voeten. Met flinke pleisters werden zijn onderdanen ‘gekruisigd’ en met de mentaliteit van een Nijmeegse vierdaagse loper wist hij steeds weer op te staan om de tradities op de voet te volgen. Natuurlijk was er wel iets dat niet helemaal goed ging. Bij de eerste Paaswagen trokken de stoere paarden de dissel aan gort. Er bleken tientallen ‘deskundigen’ aanwezig, maar dat leidde niet bepaald tot een snelle reparatie. Jan Eertman pleitte naderhand dan ook voor een servicewagen met reserveonderdelen. Nu was het contrast van de oude wagen met de moderne gele accuboormachine eigenlijk te groot. Op de Paasweide was het na de binnenkomst trouwens een prachtige strijd tussen de vader, de zoon en de heilige geest. Wie heeft als eerste de wagen leeg. Tom Raatgerink deed er alles aan en hing daarvoor zelfs aan één van de stutpalen. Dat resulteerde in een prachtige achterwaartse salto waar je Halleluja tegen zegt. Dat hielp niet in de snelheid van afladen, maar zag er wel spectaculair uit. Gelukkig stond Tom op zonder schouder- of andere blessure. We zijn trouwens benieuwd hoe het met de schouders van wethouder Benno Brand is. Daar rust een heel klooster op en gelet op zijn verkiezingsbelofte wordt het er allemaal niet makkelijker op. De verkoop scheen volgens Brand in kannen en kruiken, maar wie de kloostergeheimen kent weet wel beter. Benno ‘brandt’ zijn vingers en één ding is zeker, de gemeente komt naderhand vast met een gelofte van armoede, want zoveel heeft het klooster de gemeenschap wel gekost. Hotel de la Poste wordt voor driekwart eigendom van Ton Schulten. Dat heeft vermoedelijk ook het één en ander gekost, maar zo komt de schilder weer binnen de Ootmarsumse wallen te wonen. Hij verruilt naar eigen zeggen het mooiste uitzicht van Ootmarsum, dat vanaf de Kuiperberg, voor het mooiste panorama van het centrum van de Siepelstad. Daar zijn de meningen echter wel over verdeeld, want dan doe je onder meer de Gasthuisstraat tekort. Dat Ton en Ank terug zijn in de binnenstad, dat geeft toch wel weer een schilderachtig gevoel en met het oog op zijn 80^e verjaardag een reden om de vlag uit te hangen. Welke vlag Thomas Storck heeft uitgehangen is niet helemaal duidelijk, maar tijdens zijn wekelijkse bezoek aan de sporthal verloor de vertegenwoordiger in bakkersbenodigdheden het nodige van zijn eigen gerei. Zijn fietssleutel belandde ergens buiten de sporthal en in de herentoiletten bleek ook nog eens dertig euro op de grond te liggen. Vreemde vorm van ontlasten…Als een ‘transgender’ (want hij voelde zich op dat moment niet helemaal happy in zijn eigen lichaam) wist hij na een intensieve speurtocht alles weer terug te vinden en als een echte kerel verliet hij het pand. Alles los in de zak kent natuurlijk de nodige risico’s………..