Siepelsaegh van klooster tot colourfull people

Arme Loes Stokkelaar. Ze zit eigenlijk een beetje in een  spagaat en wil daarom (veel) geld investeren in het klooster. De huidige ondernemers in het klooster zijn echte zakenmensen, die vaart willen maken met de plannen. Dat zou bij de gemeente een unicum genoemd worden, want daar hebben ze te maken met allerlei procedures die vertragen en vertragen. Velthuis en Kosse stoken het vuurtje op. Gelet op hun belangen is het goed om die stok(kelaar) achter de deur te hebben. Aan de andere kant, het is een forse investering met een open eind én de bevestiging dat toekomstig beleid steeds weer te laat plaatsvindt. Loes mag wel een rozenkransje bidden om deze investering te kunnen rechtvaardigen. De coalitie steunde haar volledig en dus besloot de oppositie in arren moede om een motie van treurnis in te brengen. Loes en de coalitie rechtten de rug en bleven daardoor fier overeind.
Iets recht zetten wilde René Bosch. Op de avond van 31 maart werd de voorzitter van de locale Volleybalvereniging geconfronteerd met het feit dat de sporthalvloer de volgende dag onder handen zou worden genomen, waardoor ook de weekendwedstrijden geen doorgang konden vinden. René trapte met beide benen in deze 1 april grap en liet direct weten de gemeente te bellen. Zaalbeheerder Henk Huzen en de spelers van heren 2 bleven volhouden en gaven aan dat de vereniging hier al tijdig een bericht van had ontvangen. Diezelfde nacht kreeg René Bosch een appje dat het  om een (geslaagde) 1 april grap ging. De revanche van de voorzitter kwam na het kampioenschap van het tweede herenteam van Springendal Set-Up ’65. Vorig jaar werd dit team ook kampioen en kreeg het een “niet volmaakte” beker in handen, waar uiteraard veel commentaar op kwam. Dit jaar zorgde René voor een totaal vernielde glasplaat  in een doosje en dat leverde veel hilariteit op. Veel lof leverde het bezoek van Bas Ekkelboom aan Bayern München op. Dit ‘kleine’ mens liet daar een grootse indruk achter en is in juni opnieuw uitgenodigd om daar te komen en mee te helpen om de jeugdselecties voor volgend seizoen te bepalen.
Het is van tevoren niet bepaald  dat er na een bruiloft twee gewonden worden genoemd. De huwelijksplechtigheid tussen Wendy Alferink en Marc Veelers bevestigt deze uitzondering. Na het feest en net voor de huwelijksnacht wilde Marc nog even kijken of de kinderen volledig onder zeil waren. Dat geeft toch iets meer rust…. Onder de indruk van deze slapende roosjes zag Marc niet meer dat de deur half open stond. Zo knalde hij er vol op  en toen was het gedaan met de rust. Het leverde een fikse wond op en een andere grote bult dan die hij had verwacht. Deze werd door bruid Wendy ook anders behandeld, met ijs! Minder koel verliep het bruiloftsganger Roy Kamphuis. Hij ging na afloop met zijn fiets onderuit en liep daarbij een grote glip op in zijn kin. Hij durfde in de buurt niemand meer wakker te maken en belde daarom zijn zus in Harbrinkhoek. Die leverde hem af in het ziekenhuis waar de wond met vier hechtingen werd gedicht. Beterschap beiden!! Vluchtelingen in deze regio staan eigenlijk best dicht bij de samenleving. De colourfull people, die meededen aan Fashion Sunday genoten enorm van de waardering van het publiek. Een vluchteling kan hier gelukkig zijn als er van weerskanten openheid is. Hun meedoen geeft kleur aan een samenleving, die een voorbeeld is voor vele anderen.