Siepelsaegh: verkeerde daden – geen daden – lof voor daden

Het is niet te geloven, maar het kunstwerk van Desirée Groot Koerkamp op de Kuiperberg is voor de tweede keer als doel uitgekozen voor vandalisme. Het eerbetoon aan de Twentse schrijver/dichter Willem Wilmink heeft de nodige barsten en butsen opgelopen en dat raakt toch ook de nodige Ootmarsummers recht in hun hart. Er gaan direct verschillende mogelijke daders over de tong, waarbij je toch mag hopen dat het onnadenkende of misschien wel dronken jeugd is geweest. Zij zouden vermoedelijk niet eens weten wat ze geraakt hebben en wat de gevolgen zijn van deze zinloze actie. Als de dader, nu de schade duidelijk is, ‘gewoon’ naar de politie gaat om te bekennen, dan kan deze later in de spiegel kijken en met opgeheven hoofd langs die prachtkop van Willem Wilmink lopen, met misschien een klein beetje schaamte voor deze (jeugdige?) onnozelheid. Zo niet blijft het altijd een lozer en kan deze in de toekomst met goed fatsoen niet meer langs deze mooie plek de Kuiperberg op of over.
Voor vele inwoners van Ootmarsum en omgeving is de Melchior Winhoff Mavo altijd een mooie plek geweest. Veel scholieren kenden daar een bijzondere tijd, waarop ze met veel plezier terugkijken. Daarom is er vaak behoefte aan een reünie. Dat hebben Willy Harmsen en Alfons Steggink ook. Jaarlijks komen ze elkaar tegen op de Koale Karmis en dan wisselen ze telefoonnummers uit om de reünie van hun eigen klas te organiseren. Die wens loopt al meer dan 10 jaar, maar tot daden komt het niet. Het mag duidelijk zijn dat deze heren geen Feyenoord fans zijn. ‘Geen woorden maar daden’ komt voorlopig niet uit hun koker, dus ook na de laatste kermis zit er halverwege het jaar nog geen enkel schot in de organisatie van deze hereniging. Omdat Alfons en Willy hele ‘grote’ verhalen hebben over die schoolperiode en menigeen  tijdens de kermis daar gek van wordt, wordt het dus tijd om door te pakken. Vandaar de oproep in deze saegh om deze beide coryfeeën te ondersteunen in hun pogingen om hun Mavo-klas weer een keer bij elkaar te roepen, voordat de herinneringen vergeten worden. Heeft de vuilnisman de grijze bakken afgelopen zaterdag vergeten?  Was de vuilniswagen op deze zaterdag vroeger dan normaal? Of was Henk Heerink, en met hem waarschijnlijk  anderen, later dan op een doordeweekse dag? Hoe dan ook, Henk zit nu met een afvalprobleem, want zijn bak is niet geleegd. En deze zat tot de nok toe vol! Balen dus, want je neemt dus geen afscheid van een bak vol troep en de volgende kans is pas over 4 weken. Afscheid nemen doet wel dominee Hedda Klip en veel eerder, namelijk op de Eerste Pinksterdag, dus aankomende zondag. Ze gaat voor in haar laatste eredienst in de Protestantse Kerk in Ootmarsum. Bijna elf jaar lang heeft ze in de Siepelstad haar werk kunnen doen, maar er komt nu een einde aan. Dat is Klip en klaar. Een nieuwe uitdaging wacht in Beiroet in Libanon. Daarmee toont ze lef, want lang niet iedereen wil in deze regio vol spanningen gemotiveerd aan het werk. Zij wel en dat verdient alleen maar lof. In haar vrije tijd komt de familie terug naar deze regio waar dergelijke Midden Oosten  spanningen niet aanwezig zijn, want ze hebben een vakantiehuisje gekocht in Uelsen. Wat dat betreft is Hedda Klip een wereldreiziger, die toch wortel heeft geschoten in deze omgeving. We wensen haar en haar gezin voor de toekomst alle goeds. Er is op Eerste Pinksterdag gelegenheid om afscheid te nemen, maar dan niet de grijze bak meenemen!