Siepelsaegh: vreugde, verdriet en de angst die we niet willen

Het jubileum van de Siepeljonkers belooft een knallend jaar te veroorzaken, de eerste tekenen zijn positief. Afgelopen vrijdag kon men zich alvast aanmelden om deel te nemen aan de loopgroep voor de optochten. De inschrijving was haast te vergelijken met de kaartverkoop van de Rolling Stones, want binnen no time was de groep (en dan hebben we het over 250 personen) helemaal volgeboekt. Klasse Siepeljonkers, een goed voorteken. De voortekenen voor KOSC dat het een minder jaar zou worden, werden helaas bewaarheid. Na drie seizoenen in de onderste regionen van de tweede klasse te hebben gebivakkeerd is dit sprookje voorlopig tot een einde gekomen. Helaas niet met de woorden:  ‘Ze leefden nog lang en gelukkig’. Dat hopen we natuurlijk wel voor alle spelers, begeleiders en supporters, maar een lang en gelukkig leven in de Tweede Klasse was teveel gevraagd. Henny Luft met zijn vele quotes, had nog hele andere woorden voor het team. Vanaf zijn vertrouwde plek achter het doel van de tegenstander van KOSC, liet hij weten alleen maar warm te worden van de zon en niet van het spel van zijn ploeg. Johnny Ossenvoort gooide er nog een hele verrassende quote tegenaan door een nieuwe, nog nooit vertoonde tactiek en wissel voor te stellen. “Breng een inlegkruisje in………..”,  liet de voormalige KOSC 1 speler weten. Daar word je dan ook spontaan ongesteld van.
Na afloop van de wedstrijd kwam nog de uitslag van ‘The Man of the Match’ verkiezing over het afgelopen seizoen. Het bleek dat Daan Aarnink, die de tweede helft van de competitie door een knieblessure niet eens heeft meegedaan, toch de beste speler van KOSC is geworden dit jaar. Aan alles in de KOSC kantine was te voelen dat het toch wel  een vreemde uitverkiezing werd gevonden. Het is de stoere verdediger echter van harte gegund, want vóór zijn knieblessure speelde hij een belangrijke rol. Dat werd dan ook wel duidelijk bevestigd na het ontbreken van deze voorstopper in de wedstrijden in de tweede seizoenshelft. Ondanks de teleurstelling van de niet te voorkomen degradatie was er bij Wouter Engbers toch wel een vorm van enthousiasme te zien, want zijn andere cluppie Feyenoord behaalde het kampioenschap. Wouter trok de spreekwoordelijke stoute schoenen aan, in dit geval een Feyenoord shirt, en  liep daarmee de kantine in. Toch wel een enigszins gedateerd shirt met de naam ONO op de achterkant, een Japanner die in 2005 het laatst voor de Rotterdamse trots speelde. Net als het laatste kampioenschap was dus ook het meedoen van deze ‘rijzende zon’ heel lang geleden. Het was ook al weer een tijd geleden dat Henk Winkelhuis en zijn partner Anne Loman Parijs bezochten. Dit keer op de fiets door de stad van de liefde. Ze maakten een mooie rondtocht en stalden hun stalen rossen in de nabijheid van de Eiffeltoren. Fietsen keurig op slot, een mooie wandeling gemaakt, de toren bezocht en natuurlijk even een terrasje opzoeken. Ze voelden zich als godin en god in Frankrijk. Ondertussen was er rondom hun fietsen de nodige commotie ontstaan, want er hing ‘iets’ ondefinieerbaars uit de fietstas. Een cordon van politieauto’s – en agenten, als gevolg van verschrikkelijke aanslagen in de Franse hoofdstad,  vertrouwde het niet. Totdat Anne en Henk hun fietsen weer opzochten. Op ‘zijn Frans’ maakte het stel duidelijk dat het om hun bicyclettes ging. En in een Merde! en een zucht was de gendarmerie daarna ook weer verdwenen.