Siepelsaegh | siepelsaegh Geplaatst op 29 maart 2012

Siepelsaegh week 13

Iemand die beter even geen schouderklopje kan krijgen, is Marjo Engbers, want afgelopen week onderging ze namelijk een schouderoperatie. Hoewel ze al na twee dagen verblijf in het ziekenhuis, weer naar haar ‘Viermännerhaus’ terug mocht, was daar al sprake van lichtelijke paniek. Zes weken lang mocht keukenprinses Marjo niet koken en dat is een lange periode om te overbruggen. Één dag patat, chinees of pizza eten wil nog wel, maar zes weken….Pa Gerard en zoons Rick, Martijn en Wouter leven een sportief bestaan en moeten dus gezond eten. Dan zelf maar even de schouders eronder. Wouter meende de oplossing gevonden te hebben in een blik snert. Eerst trok hij eerst het lipje van het blik stuk, daarna probeerde hij een mes om vervolgens de blikopener het werk te laten doen. Geen resultaat, net zomin als met de schaar. De blik van Wouter werd steeds donkerder, terwijl het andere blik geen krimp gaf. “Snertblik!” De snoeischaar zorgde uiteindelijk voor het gewenste succes en dus kon eindelijk de snert in de pan. De lege verpakking werd trouwens geen blik meer waardig gekeurd. Verontrustende blikken werden geworpen op de hand van Ton Kouwenberg, de vroegere uitbater van de Guldene Crone, die tegenwoordig weer in Ootmarsum woont. Ruim 40 jaar goochelt deze chef-kok al met messen, maar in zijn eerste “pensionado-week” ging het mes mis. Bij het opknappen van zijn woning verdween een Stanleymes gedeeltelijk in zijn hand. Ton mag wel oppassen dat de verbouwing nu niet veel te duur uitpakt, met zo’n gat in zijn hand. Door de nodige hechtingen, verband en ontsmettingsmiddelen laat de rest van de verbouwing dus even op zich wachten. Ons Kerkplein laat al geruime tijd op zich wachten en wordt nog steeds niet op waarde geschat door het college en het gemeentebestuur. Ook dit jaar is er weer een mes gezet in de begroting waardoor dit niet opgeknapt kan worden. Aan het Nicolaasplein is ongetwijfeld een veelvoud besteed van wat het hier zou moeten kosten. Waar blijft onze Stadsraad om eens aan te tonen hoe in de afgelopen 10 fusiejaren de lokale geldstromen binnen de gemeente zijn gelopen. Wel heel lokaal vermoedelijk. Gelukkig hebben we in de Siepelstad nog vele betrokken burgers, die niet alleen met woorden, maar vooral met daden de handen uit de mouwen steken. Als beloning ontvingen bijvoorbeeld de noabers van Engels‘ Tuin 5000 euro van de ANWB. Dat zijn nog eens ruggesteuntjes, daar kun je iets mee opbouwen! De bouwvakkers, die in rap tempo het nieuwe museum van Ton en Ank Schulten optrekken, zagen ze even vliegen. Nou ja, fladderen, want in de woning van Jos en Jan Meijer Bosch fladderden kraaien of eigenlijk kauwen tegen het raam. Niet dat ze zich een bult schrokken, maar ze zagen toch liever wat anders achter een raam. Daarbij werd overigens de naam van Jos niet uitgesproken, maar zij was dan ook met haar Jan even op vakantie. De kraaien waren op zoek naar een rustig nestplekje en nu Jos er niet was……… kraakten ze de “leegstaande” woning. Door een pijp erin, om vervolgens in de bovenetage terecht te komen waar ze geen uitweg meer zagen. Dus fladderden ze voor het raam, want dat leek de meest heldere uitgang. De bouwvakkers belden buren en familie om hen te vertellen over deze kraaienmars en zo lieten ze Jan en Jos niet in de kauw staan. We herinneren ons nu nogmaals de legendarische woorden die Jos in de gemeenteraad van Dinkelland een extra dimensie gaven: “Ik ben een Bosch, ik blijf een Bosch en ik zal altijd een Bosch blijven!” Ja logisch dat een kraai zich daar thuis voelt. Onze Heracles voetballer Everton voelt zich ongetwijfeld ook thuis in Ootmarsum. We mogen best trots zijn op deze Braziliaanse Siepel, die met zijn Calimero ploegje toch maar mooi de bekerfinale heeft gehaald. Daarmee willen we deze bewoner van de Laagsestraat van harte feliciteren.

< Vorig / Volgende bericht >

Gerelateerde berichten

Siepelsaegh ‘blikt’ achter in mei terug

30 mei 2021

Een maand mei, die we vast niet gauw vergeten. Geen of niet meij(n)temperaturen, teveel meiregen en ...

Lees verder >

Siepelsaegh over noodweg ‘weg’ ‘weg’ beachen en Astra zenuwachtig

18 april 2021

Een rare gewaarwording als je als supporter van Set-Up ’65, na zeker een half jaar, sporthal de Sc...

Lees verder >

Siepelsaegh over stemmen

25 maart 2021

“Vanavond geen Chinees” verwoordde een relativerende Hein Bolscher de gevoelens van de vele omst...

Lees verder >

60 JAAR SIEPELHANGEN OTHMARRIDDERS

Siepelhangen in Oatmössche is al lang een traditie.
In 1965 ontstond met wat muiterij de eerste editie.
Zestig jaar geleden was daar het prille begin.
Bij bloemist Polman ging een siepel de aarde in.
Vermeerdering was het doel van dit gebeuren.
Om ze binnen de wallen op te hangen aan alle deuren.

De initiatiefnemers waren vastberaden om een coupe te plegen.
De Othmarriders hield die opstand echter succesvol tegen.
Het siepelhangen werd vreedzaam aan de Othmarridders toevertrouwd.
Om deze dwaasheid van een notabele rebellenclub is nimmer meer gerouwd.

Dinsdags worden de labels door dames aan siepels geregen.
Tijdens een drankje is er tevens tijd om menig traantje weg te vegen.
Met spijkers op planken worden siepels doorboord.
Garage Heisterkamp houdt zich jaarlijks aan haar woord.

De Hoogheid trekt vrijdags de eerste siepel onder het plafond vandaan.
Waarna de siepelhangers in groepjes naar de stad en alle wijken gaan.
Verzamelde siepelhangers gaan uiteen met een vrolijk humeur.
De siepels worden in de duisternis stipt opgehangen van deur tot deur.

De lijfspreuken van Prins en Markies zijn aan de siepels gebonden.
Bij menige deur worden gekookte eieren met worst en kaas gevonden.
Soms hangen bewoners een briefje met een warm welkom bij de bel.
Met hapje en drankje vermaken de siepelhangers zich ook binnen wel.

Vaak wordt er geëindigd in een huisbar met de meegebrachte spullen.
Waarmee de siepelhangers dan hun maagjes nog wat vullen.
Vanwege dit 60 jarig jubileum is er een unieke eiken siepelkapstok in de maak.
Voor gevels in de Siepelstad een uniforme decoratie met zelfs een koperen haak.

Om deze unieke Ootmarsumse traditie als cultureel erfgoed te initiëren.
Is nu CV De Othmarridders aan zet om de voltooiïng hiervan te organiseren.
Loat d’r gin grös oawer wass’n.
En goa d’r rap ne mouw an pass’n.

Henny Olde Meule – Stadsdichter Ootmarsum – januari 2025

Dinkellanders slaap maar zacht, het college ‘waakt dag en nacht’

Op LinkedIn las ik een column van burgemeester Joosten van Dinkelland. Opvallend, of toch niet, was de positieve toon. Alles loopt naar wens, en wat nog niet helemaal naar wens loopt gaat het college met succes aanpakken. Natuurlijk wees hij, net zoals ik vaak in mijn columns doe, naar de grillen van politiek Den Haag en de gevolgen voor inwoners.

Maar: het college staat paraat om alle problemen op te lossen, inclusief de nieuwe VVD-wethouder. Want diens voorganger gaat al zijn krachten en kwaliteiten inzetten om Hengelo met name op milieugebied op te stoten in de vaart der volkeren. Na al dat goede nieuws viel de mededeling in de Tubantia dat Dinkelland nog nauwelijks aan zijn taakstelling voldeed voor huisvesting van statushouders mij rauw op m’n dak. Ook de toezichthouder, de provincie, was niet blij en beknorde de gemeente om haar onvoldoende prestaties op dat gebied.

En als je het nog eens nader beschouwt ,laat het college met name op het gebied van woningbouw nog wel meer steekjes vallen. Bouwlocatie Rossum-Noord komt maar niet van de grond, het azc-dossier al helemaal niet en inwoners van Lattrop-Breklenkamp en Tilligte hadden nog jaren op hun huizen moeten wachten als enkele actieve dorpsbewoners en ondernemers niet zelf actie hadden ondernomen.

Daarnaast komt er nog een aantal geweldige bedreigingen op Dinkelland af. De dreigende financiële tekorten als gevolg van Rijksbezuinigingen op het gemeentefonds heb ik al eens eerder in een column aan de kaak gesteld. Net zo fnuikend voor de leefbaarheid is de koude sanering in de landbouw als gevolg van Natura2000 en stikstofwetgeving. Maar zo mogelijk nog bedreigender is de mogelijke komst van een munitiedepot in Agelo en omgeving, waardoor mogelijk tientallen tot honderden Dinkellanders gedwongen moeten verhuizen of op enige wijze worden geraakt. En hun toekomst in rook zien opgaan.

CDA Dinkelland heeft samen met de buurtbewoners zijn lijntjes naar Den Haag aangesproken en vervolgens is een bekend CDA-Kamerlid naar Agelo gekomen om zich te laten informeren. Zeker geen garantie voor succes, maar wel een noodzakelijke stap.

Stel je voor: het huisvestingsprobleem wordt door de grillen van Defensie nog eens met tientallen extra woningen vergroot. Plus al die taakstellingen voor asielzoekers en statushouders, plus al die ouderen en jongeren, die ook passende huisvesting nodig hebben. Of moet een starter tot zijn pensioen wachten, totdat-ie eindelijk een woning heeft?!

College ga hiermee aan de slag, en snel. Breng desnoods de helft van uw werkweek in Den Haag door om te lobbyen voor meer geld, meer woningen en het schrappen van het munitiedepot. Op de kritisch-welwillende steun van CDA Dinkelland kunt u rekenen!

Column Edo van Bree