Siepelsaegh week 16

Direct na Pasen is het traditie dat er geen Siepelsaegh is. Dat heeft alles te maken met de vervroegde inleverdatum voor de kopij maar het wil niet zeggen dat er traditioneel geen onderwerpen zijn, die zijn er wel degelijk. Het feit bijvoorbeeld dat Toon Bruns niet bij het Paashout halen was. Maar liefst 52 jaar was hij onafgebroken de grote aanjager van wagen 1, “de Vader”. Dit jaar liet hij zijn vrouw Ans echter weten niet meer mee te gaan en dat hij een weekendje in de camper door wou brengen. Ans moest na deze mededeling beide stoelleuningen vasthouden. Jaren moet ze gedacht hebben: “Wat brengt die boerenkar met ratelwielen hem, wat onze camper niet heeft? De collega houthalers hebben die Paaszaterdag ongetwijfeld gedacht: “Wat heeft Ans wat wij niet hebben?” Daar hebben we dan even geen antwoord op, maar dat zal ongetwijfeld in de camper gegeven zijn. Toon in ieder geval bedankt voor ruim een halve eeuw trouw aan de Paastradities. Het vlöggelen is uiteraard ook een prachtige traditie, maar het is niet voor iedereen halleluja! Het heeft bij enkelen toch ook een schaduwkant. Tijdens het vlöggelen willen sommigen vanaf de zijlijn toch ook aanhaken, maar dat lijkt niet altijd te lukken. Een mededeling als ‘Hier kom ie der nich tussche’ klinkt dan niet bepaald als een ’blijden toon’.
Kornel en Ellen Poelsma zaten rustig in de keuken toen ze ineens ook geen blijde toon, maar het alarm van de rookmelder hoorden. Het gevaar zat hem op zolder waar de vlammen al uit de droger kwamen. Nu weten we niet of er temperatuurverhogende kledingstukken in de droger hebben gezeten, maar zo heet was de was in elk geval nog nooit geweest. Frans Swennenhuis kreeg het ook even heel heet. Hij had het idee opgepakt om weer eens wat te gaan witten. Op naar de Welkoop en met een blik van pakweg 5 liter onder de snelbinders naar huis. De toegangsdrempel naar de Moerbekkenkamp werd voorzichtig genomen, maar vervolgens zette Frans er de sokken in en reed hij als de Tom Veelers van de Moerbekkenkamp de straat verder in en zonder te remmen stuurde hij de fiets de oprit op. Die oprit is nu grotendeels wit en zolang de verf nog nat is, is nu iedereen in staat om bij Frans een wit voetje te halen. Twee duiven wilden net beginnen met de wittebroodsweken toen hun nest door Gerard Arendsen werd ontdekt. Het verliefde duivenstelletje had door een open raam al een flink nest op de zolder weten te bouwen. Gerard/Gerrit tekende echter bezwaar tegen de duiven aan, omdat er zonder vergunning werd gebouwd. Sterker nog, er hebben nooit tekeningen ter inzage gelegen. De toegang is voorlopig dicht en dus moeten de duiven op zoek naar een andere plek. Duiven of kraaien bij de Protestantse kerk kunnen vermoedelijk ook beter op zoek naar een andere bestemming, want in Ons Gebouw zijn twee gaatjes in een raam ontdekt, die afkomstig lijken te zijn van een luchtbuks. Die schijnt weer eigendom te zijn van een schutter, die illegaal op vogels schiet. De gaatjes zaten aan de kant van ’t Pläske. Als er vanuit een ander pand is geschoten, moet de sluipschutter dus te traceren zijn. Dierenliefhebbers zijn vast al bezig om de duiven een kogelvrij vestje aan te meten, zodat de beestjes niet vogelvrij rondfladderen. Eddie en Ronald Arens schijnen ook vogelliefhebbers te zijn, want ze hebben in de nieuwe Kloostertuin vogelkastjes opgehangen. Dat vinden wij een geweldig initiatief. Ze hebben ook een eendenkooi geplaatst, maar vertellen er dan direct bij dat eendenborst heel lekker smaakt op de barbecue. Dat is dan weer een heel ander soort initiatief en hopelijk is dit gekwaak van beide heren een grapje……