Siepelsaegh week 39

Monique Hesselink is een bezige bij en ze is daarom ook vaak op locatie buitenshuis te vinden. Uiteraard wordt dan de woning keurig afgesloten. Het werd enige tijd geleden echter vervelend toen ze weer thuis kwam en de sleutel nergens te vinden bleek. Op de bekende plekjes werd er gezocht, alle zakken werden nagekeken, maar de sleutel bleef onvindbaar. In de hoop dat er spoedig wat andere gezinsleden thuis zouden komen is Monique achter haar huis gaan zitten. Tuinstoel neergezet en vervolgens lekker ingepakt met de aanwezige tuinkussens. In het bleke September-najaarszonnetje kon Monique zelfs nog even indommelen. Maar ook in haar dromen was er geen sleutel. Na het ontwaken bedacht ze zich om onderdak te gaan zoeken bij kennissen en hiervoor schakelde ze haar mobieltje in. Het ding schakelde zichzelf echter direct weer uit want de batterij bleek leeg. Het huis bleef dat ook nog uren, want Monique moest nog lang wachten voordat de sleutelfiguur in haar leven, haar man dus, thuiskwam. Deuren openen kun je soms ook met een groot hart. Dat geldt ook voor Judith Kamphuis, want zij vertrekt in oktober naar Ethiopië om daar kinderen met een beperking te helpen en hen op hun wijze aan het sporten te krijgen. De Set-Up ’65 speelster is dan ook niet te beroerd om alle charmes in de strijd te gooien voor het goede doel. Dat is alleen maar te prijzen en daarom prijzen wij de collectebus aan in de kantine van sporthal de Schalm! Nog steeds erg sportief zijn ook de Sunny Boys al zijn ze inmiddels aanbeland op een respectabele leeftijd. Het is een kleine hardlopers club die vanwege het ledenaantal net zo goed met elkaar kunnen gaan kruisjassen.  Iedere zondag lopen ze 10 tot 15 kilometer hard over het Springendal.  Ze hebben zich vernoemd naar de stier Sunny Boy, die in de jaren ’90 furore maakte en graag een grote indruk achterliet.  Het enige dat bij de heren tegenwoordig nog overeen lijkt te komen met het beest, is de geur na het rennen. Het stoere is er wel af en dat blijkt, want ze maken zich zorgen! Door de diverse krantenpublicaties lijkt het er op dat ook de grijze wolf  binnenkort in Twente verschijnt. Gelukkig maakte parcoursbouwer Roel Korbee een einde aan dit sprookje door te vertellen dat de grote wolf nog lang niet op Twentse bodem zal verschijnen. Dus kunnen de Sunny Boys gewoon doorgaan met hun sprookje dat natuurlijk eindigt met de woorden dat ze nog lang en gelukkig mogen leven. Een lang leven heeft ook al klootschietersvereniging KV Oud Ootmarsum. Deze club bestaat 50 jaar en dus kunnen we spreken van gouden kloten. Het kloppend hart van Oud Ootmarsum willen we ook langs deze weg van harte feliciteren. En dat geldt zeker ook voor Sunny Flower Franca van der Heiden, die een lintje heeft verdiend voor haar werkzaamheden bij de Zonnebloem, maar ook op andere vlakken als een Truus de Mier door onze maatschappij beweegt. Hulde aan dergelijke mensen, dus Franca van harte gefeliciteerd, we schijnen bij deze een lichtje op je! Als het dan maar niet het lichtje is dat op het torentje van het oude stadhuis schijnt, want daar worden we helemaal draaierig van. Het lijkt erop dat de instelling een beetje op tilt is geslagen want de kleuren op de verschillende windrichtingen variëren continu. Dan is het ding blauw, dan weer oranje paars of groen. We weten dat Ootmarsum erg kleurrijk is, maar om dat op deze manier te laten zien…..daar wordt je een beetje beroerd van.