Siepelsaegh week 40

Game, set and match lijkt nog ver weg voor de Tennis Club Ootmarsum. Als twee bestuursleden, en dat is nog wel 2/3 van het Dagelijks Bestuur, hun vrijwillige tennis-baan ter beschikking stellen dan zal er wel degelijk wat aan de hand zijn. Het lijkt er op dat mensen hun (fore)hand wat hebben overspeeld, terwijl anderen achter hun back(hand) iets hebben bekokstoofd met een aannemer. Volgens voorzitter Paul Hartgers is er echter sprake van een misverstand en kun je binnen de TCO alleen maar spreken van een goed nieuws show. Met een dergelijke uitspraak slaat de voorzitter na zo’n artikel de plank natuurlijk goed mis. Dan hebben we het niet meer over tennis, maar over stennis. De soap rond het KOSC veld lijkt toch tot een goed einde te komen. De wedstrijd tegen DSVD moest echter nog worden afgewerkt in Tilligte. Rinus Floot heeft verschillende KOSC supporters niet naar het Waterpönskes dorp gestuurd, maar naar Lattrop. Gelukkig was het een stralende zondag, zodat de supporters alleen maar nat werden van het overtollige zweet om nog enigszins op tijd in Tilligte te arriveren. Ondertussen werkt Rinus zich als KOSC consul in het zweet om de velden speelklaar te krijgen. Hij zweet echter niet voor niets, want KOSC mag ondertussen weer op het nieuw aangelegde hoofdveld spelen. Door een strenge maar rechtvaardige KNVB-keuringsmedewerker werd keurig het (gras)groene licht gegeven om te gaan voetballen. KOSC C1 kreeg de primeur, want de jeugd heeft niet alleen de toekomst, maar gelden ook als de schapen van nieuw aangelegde sportvelden. Dat is althans de mening van Wim Veldhuis, die namens of dankzij de gemeente zijn handen er niet meer aan wil branden, maar toch een vinger in de pap wil hebben. Mensen met een visuele beperking zullen ook wel eens een vinger in de pap hebben, maar kunnen nu ook uit de voeten in ons stadje. Dankzij het Gehandicapten Platform Ootmarsum is er een audiotour langs een negental beelden in het centrum van Ootmarsum. De blinde of slechtziende mensen krijgen de ruimte om met hun handen de beelden te betasten en zich op die manier een voorstelling te maken van het kunstwerk. Een prachtig initiatief dat een groot succes kan worden. Deze Tast en Luisterroute geeft aan dat er in ons stadje niet alleen ruimte is voor mensen die “kijken,kijken, niet kopen”, maar ook voor mensen die de kunstwereld wat voorzichtiger aftasten.  Ook Wim Riem had in zijn laatste jaren een groot deel van zijn zicht verloren. Vorige week is hij overleden en (als het bestaat) ziet hij hopelijk “het eeuwige licht”. Wim heeft voor Ootmarsum zelfs misschien het licht gebracht, want hij wordt gezien als een belangrijke grondlegger van de kunst in Ootmarsum. En hoewel zijn eigen levensverwachting niet meer erg hoog was, komt zo’n verlies voor nabestaanden toch altijd als een klap aan. De witte bruidsweken van Ruud en Hanneke Heerink begonnen na hun bruiloft ook met een flinke klap. Het bruidspaar zat amper in een taxi of het bruidje kreeg direct een grote zak in haar bruidsjurk, die ook nog eens vrijwel direct leegliep. Een brute kennismaking met een airbag en deze luchtzak verwacht je niet in je eerste huwelijksnacht. De taxi stak over en zag iets over het hoofd met als gevolg een frontale botsing. Het bleef gelukkig zonder lichamelijk gevolgen Het bruidspaar wensen we, ondanks deze eerste knallende aanvaring, een rimpelloos huwelijksleven. Good goan.