Grote hekwerken om de Scheepersschool, want sinds een aantal weken hadden hangjongeren hier een nieuwe hangplek gevonden. Jawel, in deze verlaten Scheepersschool, waar ze zelf nooit hebben kunnen zitten. Daar waar de geur van linoleum, bordkrijt en ecoline nog hangt, hing dus nu een groep jongeren. Zij hebben een hang naar vertier en dat is er voor hen in Ootmarsum (te) weinig te vinden. De gemeente gaat nu ineens de grote meneer uithangen en wil samen met het Sociaal Cultureel werk, beleid gaan maken. Nog niet zo lang geleden kenden we hier Happy Fris, een project dat door de gemeente als uithangbord werd gebruikt om de jongeren te wijzen op het gevaar van alcohol. Dit gesubsidieerde project is weer aan de kapstok gehangen en daarna was er niets meer om op terug te vallen. Gemeente, er is al genoeg geld aan de strijkstok blijven hangen, zorg dat we weer een soort Blokhut krijgen, bezuinig niet op Anne en Giny, want de jeugd zal vast aan hun lippen hangen, als zij vertellen over de tijd van vroeger, toen de Blokhut een warme hangplek was voor de Ootmarsumse jeugd.
Frans Houben blijft hangen in frustraties en zorgt opnieuw voor opschudding met een tekst, die we liever niet opgehangen zien. De vuile was is nu al vaak genoeg buiten gehangen. De betaalde functie van koster Jan Oude Vrielink hangt aan een zijden draadje. Dat bericht zorgde ook al voor de nodige beroering, want wie wil Jan nu kwijt? Op de spil in de dagelijkse gang van zaken moet niet bezuinigd worden. De locatieraad moet binnenkort de noodklok maar eens laten luiden en hun ongenoegen aan de grote klok hangen!
Ria Oplaat, werkzaam in de gipskamer van het ziekenhuis, kwam wel op een heel ongelukkige manier op “de zaak”. Thuis wilde ze net op weg gaan naar haar werk toen ze van de trap struikelde en daarbij haar been brak. Ze kwam dus wel op haar werkplek, maar ging niet aan het werk. Ria van harte beterschap en laat het been, maar niet de kop hangen. Voor de Lammerink Mobile groep met Twan Gervink, Tom Raatgerink en Ruben Baanstra leek er een mooi uitstapje in het verschiet, want dit
trio ging een dagje vissen op de Noordzee met wat relaties. Helaas kreeg één van de auto’s pech en er was dubbele pech toen bleek dat de ANWB pechauto op zaterdag maar moeizaam op gang kwam. Ze hebben dus ruim twee uur in de kou ergens bij Wolvega langs de autobaan gestaan. Omdat ze zeeën van tijd nodig hadden, konden ze het zeevissen wel vergeten. Twan, Tom en Ruben wilden echter niet achter het net vissen en hebben dus nog een hengeltje uitgeworpen bij de nieuwe kweekvijver tussen Reutum en Weerselo. Of de zittingsavonden van de Othmarridders een kweekvijver wordt van nieuw talent, dat weten we na dit weekend. In ieder geval waait er een nieuwe wind, en verandert er wel het één en ander ten opzichte van vorige jaren. Dat klinkt wat vaag, maar het gaat natuurlijk ook over carnaval. Uiteraard zijn we benieuwd hoe de reacties van het publiek zullen zijn na deze zitting op weg naar een nieuwe stijl. Vol verwachting klopt ons carnavalshart. De kaartverkoop was in elk geval al ouderwets met veel gezelligheid en dus kon Robert Westerhof maar moeilijk naar huis komen. Deze carnavals- en vogelliefhebber was lekker aan het pimpelen en kreeg dus al snel de bijnaam pimpelmees. Het is nog de vraag of hij op weg was naar een kater. In ieder geval wensen we hem en alle andere zittingsbezoekers onmeunig veel plezier.
