Zitting 2013. Vele zweetdruppels zijn gevloeid, ook bij oud prins Hans Roetenberg. Hij kreeg er echter een zilveren zweetdruppel voor terug, waar we hem van harte mee willen feliciteren. De felicitaties gaan ook naar alle mensen die er voor gezorgd hebben dat we in Ootmarsum vol trots kunnen praten over een zitting die door een ringetje te halen was. Een zitting met een gouden randje, eentje om nooit te vergeten. Het zal ongetwijfeld weer vele zweetdruppels kosten om dit niveau ook in 2014 te kunnen handhaven, maar met deze Zittingscommissie en de Poaskearls in crisistijd is er alle vertrouwen.
Eén van de bestuursleden van de Hènige Slepvèènt kreeg steeds meer vertrouwen in zichzelf tijdens de afterparty van het gezellige gala bij de Witte Berg. Deze kwastende schilder moest tot een uur of drie wachten voordat zijn favoriete nummer werd gedraaid, “Ik zal oe met de piele tegg’n de boks an sloan” van de Spitfires. Als een stijgend oorlogsvliegtuig belandde hij op de bar en haalde daar halsbrekende toeren uit. Hij had echter de stuurknuppel niet meer helemaal onder controle, zette een stap opzij en landde in een spoelbak. Rustig uit taxiën was er niet bij, de spoelbak bleek tot de rand toe vol met water te zitten! Zelfs zijn kwastje werd nat. Het werd een barre fietstocht terug naar huis met een temperatuur van tien graden onder nul en dus met ijsbloemen, maar niet voor zijn vrouw, op zijn zadel. Bij thuiskomst was Gerald blij dat hij zien piele dit keer nergens tegen an hoofde te sloan. “Doorsteken” kreeg nu een hele andere betekenis bij zijn lede-maatje.
Hans Jansen wordt ook iedere keer warm en koud, want zijn wispelturige viervoeter weet ondanks zijn wolvenafkomst, toch steeds het hazenpad te kiezen. Hans kent als jager hoe de hazen lopen en rijdt dan ook zigzaggend met zijn rode wagentje door Ootmarsum. “Kenners” om hem heen hebben geadviseerd om een witte elektrische schrikdraad op het einde van de inrit te plaatsen. Voor honden vaak een afdoend middel, maar installateur Hans heeft iets tegen elektrische stootjes. Er wordt trouwens beweerd dat Hans het ook wel prettig vindt dat de hond regelmatig het nieuwe huis verlaat, zodat ook hij zelf niet te veel gebonden is. Misschien dat Angelien een wit draadje moet spannen bij de voordeur, zodat baas en hond wat vaker te vinden zijn bij het haardvuur.
De strooiploegen van de gemeente worden regelmatig weggerukt bij de kachel, om bij nacht en ontij des ‘Heeren weg te gaan bestrooien. Veel respect daarvoor. Het is echter wel een feit dat niet alles sneeuw– en ijsvrij wordt gemaakt. Zo blijkt dat de Noaberkracht tussen Tubbergen en Dinkelland de krachten nog niet helemaal verenigd heeft. Het strooibeleid bevindt zich nog op glad ijs, want ’t Lädderke, deels Dinkelland, deels Tubbig, is inderdaad tweedelig. Een veilig en een ijzig deel. De Othmarridders kregen in het gebouw van muziekvereniging Semper Crescendo ook een flink deel van de voorraad voor hun kiezen. Ze waren te gast bij de Kadolstermennekes, maar arriveerden een kwartier te vroeg, of de Oldenzaalse carnavalsvereniging was te laat. De Othmarridders stoov’n naar binnen en kregen te horen dat ze konden drinken en eten wat ze maar wilden, dus bier en gehaktballen!! De kater kwam later, want de gemaakte kosten kwamen per factuur binnen bij vorst Tim Kienhuis. Tim liet wel een fluitje horen, maar niet van een cent. Een dergelijke rekening werkt altijd ontnuchterend en dat is dan weer een voordeel.
