Siepelsaegh: Wie leeft er in een Glazen Huis? 

Beste lezers en hopelijk fans. De redactie van de Siepelsaegh heeft besloten er nog een jaar aan vast te knopen. Dat betekent dus dat we nagenoeg wekelijks proberen met een column te komen over de wetenswaardigheden in en om Ootmarsum. Met een soms scherpe pen en altijd een vleugje humor worden de onderwerpen behandeld die ons ter ore zijn gekomen.
Het grootste nieuws is dat het Glazen Huis het fantastische bedrag van 22.119,00 euro heeft opgehaald voor vijf verschillende doelen. Dat is opnieuw een record en in de jaren dat het Glazen Huis Ootmarsum nu draait is er bijna 100.000 euro opgehaald voor doelen in en om Ootmarsum. Een diepe buiging voor al die vrijwilligers, die daar vele uren instoppen. Uren er in stoppen doet Jos Bosch ook in Ootmarsum en zeker als voorzitster van de STOFD en daarmee ook van de VVV. Of we als Siepelstad nu wel zo blij moeten zijn met het krantenartikel met als kop ‘Ootmarsum slibt dicht……’ dat wagen we hardop te betwijfelen. Een aantal jaren geleden viel er van dat dichtslibben nog niets te bespeuren, want toen werd geprobeerd om Chinezen met busladingen vol naar de Siepelstad te sleuren. Er werden zelfs folders in het Chinees gedrukt (misschien wel in China), maar de enige extra chinees in Ootmarsum werd geboren bij “de Lange muur”. Ootmarsum leeft van het toerisme en dat er in de binnenstad wat moet gebeuren voor wat betreft verkeer en fietsparkeer is duidelijk. Misschien kan een verschoven vakantie en een extra weekenddienst voor Nico Hesselink al wonderen doen. Anders moet er iemand aangesteld worden, boven alle partijen, die de wildgroei in het centrum (in goed overleg met alle betrokkenen) kan stoppen. Harrie Schutman stopte op abrupte wijze toen hij op zijn fiets het tennispark wilde afrijden. De wedstrijden tennis, die hij speelde, verliepen zonder kleerscheuren, maar bij het wegfietsen bleef zijn tas steken achter een hek en dus ging Harrie plat op zijn……….Daar was geen Hawk-eye voor nodig, game, set en klets. Op het naastgelegen voetbalveld zijn binnenkort ‘30+’ vrouwen te bewonderen op diverse vrijdagavonden. Zij gaan competitie spelen en wel 7 tegen 7. Probleem is bij deze vrouwen vaak de oppas op hun kinderen, vooral als de heren nog niet thuis zijn van de vrimibo (voor kenners: vrijdagmiddagborrel). Dus hebben ze Jan Kamphuis gevraagd om een rek te maken, waarop hun babyfoons (lees: de mobiele telefoons), een plek kunnen krijgen. Tijdens de wedstrijd zien we dan vermoedelijk dat de dames snel even van het veld afrennen om op hun mobiel te kijken of het thuis nog allemaal rustig is. Voor hun mannen is het geen probleem, als je maar een Wifi hebt. Een mooi verhaal gaat over een ‘oald wiefie’ en wel Marie Luttikhuis. Haar dochter Stien Overvelde zag bij Martin Weghorst een aantal prachtige beschilderde gipsen duiven staan. Stien reageerde heel enthousiast, omdat ze wist dat bij haar familie Luttikhuis de bakermat van de Ootmarsumse duivensport ligt. Martin, gaf dit erfstuk mee met de opdracht dat deze op een zeker moment wel weer terug zouden komen  ‘vliegen’. Ze staan dus nu in een mooie kooi bij Marie, die er iedere dag ontzettend veel plezier aan heeft. De wereld is echt niet kapot, dat blijkt maar weer. Voor hele andere zorg, hebben we de brandweer gevolgd, die afgelopen zaterdag een open huis hield bij het Damast. Het was, geheel passend bij veel van hun werkzaamheden, een hete dag. Zo’n duizend bezoekers blijken er ongeveer geweest te zijn, waarop een toeschouwer zei: “Ie könt better met doezend man hier komm’n dan dat er zes van hun bie oe komt!”