Siepelsaegh  winnen – verliezen – koest houden – haantjesgedrag

De saegh is helemaal in de carnavalhoerastemming. Wat is het ongelooflijk mooi dat de Siepeljonkers in dit jubileumjaar de eerste prijs pakken in de Boeskoolstad. Wat zag het er allemaal goed verzorgd, vrolijk uitgedost uit. Grote complimenten voor al die betrokkenen en met name de jongeren en jonge ouderen, die er vele, vele uren ingestopt hebben. In Oldenzaal volgde de kroon op het werk en was de ontlading zo geweldig groot en spontaan dat je volgend jaar weer hoopt op een jubileumjaar. Op de Markt was het een geweldig spektakel met Bengaals vuur, vuurwerk en vooral de terechte trots en het kippenvel bij de Siepeljonkers – en wiefkes.  Het carnaval bleek trouwens niet voor iedereen altijd een feestje te zijn, want in de week voor de dolle dagen was Hènig Slepvèènt adjudant Boonk zijn steek kwijt. Na een heftige avond fietste Jesse, nog vol in gedachten, over de Uelserdijk. Thuisgekomen kon hij gewoon een kam door zijn haren strijken zonder de steek af te zetten. Die was hij ‘ergens’ verloren. Robin Borghuis fietste de volgende dag ongeveer dezelfde route en dacht een dode duif in de berm te zien.

De oud adjudant, geen steek veranderd,  stopte toch even, omdat hij geen ringetje maar letters zag. “Roekoe’,  dacht Robin, “Dit kan een leuke ruil worden” en daarom belde hij maar eens even met het Slepvèènt bestuur met de mededeling van dit gevonden voorwerp.

Vervolgens werd er een deal gemaakt en voor een krat bier kon Jesse de rest van het carnaval in vol ornaat aantreden en vooral lekker feestvieren. Op een deel van de Mors hebben ze de siepels gemist. Louisa Makenbach schudde tijdens de optocht nog eens het wijze hoofd, want de drank hadden de Siepelhangers wel meegenomen, maar geen siepel achtergelaten. Het kan natuurlijk zijn dat een slimme siepel de volgende dag van plan was om eens een lekker hutspot met veel s……..te maken. Bij een fitnessgroep van Wildehof 2 werd stagiaire Britt Scholte Lubberink aan de deelnemers voorgesteld. Deze fanaten lagen op een matje en kregen te horen dat Britt zich specialiseerde in kwetsbare ouderen. Alle aanwezige 40-ers hielden zich opvallend koest dat uur.   “De Rozenstruik heeft er een zusje bij,” lieten Monique oude Hengel en Bart Kreikamp weten.  Ze nemen de Stadskamer, boven de galerie van Ruurd Hallema over. Eigenlijk hebben ze er nog een zusje bij, want het pand van de familie Kamphuis, naast de Rozenstruik, is inmiddels ook in hun handen. Dat is natuurlijk ook een gouden zet geweest, want het pand van de buren kun je maar één keer kopen. Daarmee komen andere overburen nog dichter bij. Sterke geruchten vertellen namelijk dat er een drogisterij komt in het pand van Walter Heisterkamp. ‘Die Grenze’ en dat is een soort drogisterij, parfumerie en ze verkopen ook koffie,dat trouwens in carnavalstijd ook als medicijn kan werken. Hans Snoeijnk heeft vijf hoenders gekocht en achteraf bleken er vier daarvan de stoere haan uit te hangen. Het enige vrouwtje kreeg niet eens de gelegenheid om rond te lopen, want de mannetjes stonden in de rij. Het leverde nog wel een slachtfeest op bij Henk de Venboer Steinmeijer. Drie van de vier hanen zorgden voor 6 heerlijke gegrilde ‘kippen’poten.  Of het lekker was?  Dat weet Hans en daar zal verder geen haan meer naar kraaien.