Er zijn momenten in de sport en in het leven, die naadloos samenvallen. Dat is niet te programmeren, die gebeuren. En als je daar bij mag zijn, dan is dat een verrijking in je leven. Deze woensdagavond, de 6e april, bleek zo’n moment van ontroering, passie, herinnering, emotie en het heen en weer geslingerd worden tussen de dood van een trouw supporter, Annie Damhuis, en de blijheid om de winst van het eerste damesteam van Springendal Set-Up ’65 op Sliedrecht.
Veel supporters van de Ootmarsumse volleybalclub waren getuige van een indrukwekkende Avondwake van één van de meest trouwe, lieve en zorgzame supporters van Set-Up ’65. Deze gedachtenisdienst was ter ere van Annie Damhuis, de weduwen van een gepassioneerde oud-manager Willy Damhuis. Dit echtpaar is onlosmakelijk verbonden met de volleybalvereniging en hebben ontzettend veel voor dat cluppie betekend. Naderhand togen de supporters naar sporthal de Schalm en ook daar bleek de sfeer, zoals Annie en Willy het ongetwijfeld gewild hadden, heel indrukwekkend. De één minuut stilte zorgde voor 60 seconden Sound of Silence. Het klaterende applaus, de tranen in de ogen van menigeen en het ‘Annie bedankt’ uit vele kelen betekenden veel, heel veel voor al die trouwe supporters. De blik was omhoog gericht, alsof men door het dak van de sporthal wilde kijken om de sterren van Annie en Willy te vinden. Ontroerende momenten en in die sfeer speelden Springendal Set-Up ’65 en Sliedrecht Sport een indrukwekkende wedstrijd. De meiden van dames 1 droegen tijdens de warming up een wit T-shirt met daarop de afbeelding van een winnend team met een stralende Annie Damhuis na afloop van het Willy Damhuistoernooi. Beter kon deze unieke samenwerking niet worden uitgedrukt. En dan klinkt toch het fluitsignaal.
De wedstrijd was er één om door een ringetje te halen. Beide teams gingen vol voor de winst en dat leverde voor een volledig bezette sporthal de Schalm een spectaculaire wedstrijd op. Over en weer side-outs, prachtige acties, werden afgewisseld met onnodige fouten. Een scheidsrechter, die geen consequente lijn doorvoerde, waardoor beide coaches tegen een gele kaart aanliepen. Het publiek kwam volledig aan haar trekken, want een dergelijke wedstrijd kon alle kanten op. Het Zuid-Hollandse publiek scandeerde uiteraard Sliedrecht, maar de trapsupporters overstemden hun volume en bleven de thuisploeg tot op het bot aanmoedigen en dat allemaal in de geest van Willy en Annie Damhuis.
In de eerste set bleken de zussen Oude Luttikhuis, Kirsten, Ilse en Carmen, van grote waarde voor het team door veelvuldig te scoren. Zeker Ilse pakte vele punten en zorgde met haar aanvalskracht voor een kentering in de wedstrijd. Met 25-21 deelde de thuisploeg de eerste klap uit. Ook in de tweede set pakten de Ootmarsumse meiden het initiatief. Sliedrecht kon niet anders dan geforceerd volgen. Springendal Set-Up ’65 nam een riante voorsprong, maar het noodlot sloeg toe. Ilse Oude Luttikhuis botste na een verdedigende actie tegen Loes Hollink aan en bleef direct liggen met een van pijn verkrampt en huilend gezicht. Ze kon niet meer verder met een enkelblessure en werd vervangen door Merle Baasdam. Knap was het om dan toch nog na deze tegenslag de tweede set te pakken met 25-22. De klap na deze blessure van één van de steekhouders van dames 1 kwam echter in de derde set. Sliedrecht rook bloed en profiteerde optimaal van de fouten de thuisploeg. De ene na de andere foute serve volgde elkaar op, maar ook Sliedrecht bleef niet foutloos. Toch nam het Zuid-Hollandse team een ruime voorsprong. In de slotfase kwam Springendal Set-Up ’65 nog wel terug, maar aan alles, met name ook door een aantal wissels, was te merken dat Springendal Set-Up ’65 zich gewonnen gaf om zich op te maken voor een allesbeslissende vierde set. Opgeven bleek geen optie en met Annie Damhuis in gedachten kwamen er onvermoede krachten vrij. Niet alleen in het veld, maar ook zeker daarbuiten. De supporters schreeuwden zich de longen uit het lijf en daarmee gaven ze het team veel vertrouwen. Antoinette Posthuma speelde een geweldige vierde set en was op geen enkele fout te betrappen.
Een uitblinkende Loes Hollink gaf blijk dat ze zich absoluut niet wilde overgeven en een onopvallende, opvallende Ilse Kamphuis gaf het prachtige voorbeeld door vier keer op rij een aanvallende actie van Sliedrecht af te remmen of direct te blokkeren. Jiska Kamphuis kwam steeds beter in haar spel en Carmen Oude Luttikhuis herstelde zich van een aantal fouten door wel de juiste klappen uit te delen. Jorinda Kremer en Marloes Hesselink gaven als libero geen krimp, terwijl Kirsten Oude Luttikhuis schijnbaar doodleuk haar punten bleef scoren. Merle Baasdam deed ook nog eens een geweldige duit in het zakje en Sliedrecht werd steeds moedelozer en moedelozer. Anne Hesselink en Carlijn Koebrugge kregen hun kansen en onderstreepten daarmee nog maar eens dat deze overwinning een gevolg is van een echte teamprestatie. Een knokkend team dat het succes daarmee weet af te dwingen. De noodzakelijke 3-1 winst op Sliedrecht Sport kwam er dus en daarmee verschaffen de Ootmarsumse meiden zich een goede uitgangspositie om zich te kwalificeren bij de beste twee van Nederland. Eén hobbel wacht nog en dat is de uitwedstrijd tegen Alterno. Bij winst is men verzekerd van deelname aan de best of five om het Nederlands Kampioenschap. Iets waar Ootmarsum trots op mag zijn en vanuit de hemel kijken Annie en Willy Damhuis vol vertrouwen en enthousiasme mee, want zij blijven voor eeuwig ‘onze’ supporters. De sterren van Springendal Set-Up ’65 worden nauwlettend gevolgd door deze sterren aan de hemel. Op een dergelijke dag vol uitersten valt alles samen. Dat is geen toeval, maar geloven dat zeker in dit soort situaties bijna alles een doel heeft. Met de overwinning werden Willy en Annie geëerd en in het infoboekje werd dat nog eens treffend verwoord. Springendal Set-Up ’65 is er nog niet, want zaterdag tegen Alterno moet er ‘nog wel even’ gewonnen worden. “We moeten niet hopen,” laat Loes Hollink weten, “We moeten er na dit geweldige resultaat echt in geloven.” In Apeldoorn is zaterdag 9 april de volgende hobbel, die om 20.00 uur begint. Bij winst is Springendal Set-Up ’65 verzekert van deelname aan de best of five om het nationale kampioenschap.
In memoriam Annie Damhuis
Een lege plek………
De volleybalcompetitie draaide het afgelopen weekend en zelf na de Avondwake ‘ gewoon’ door en toch bleek het allemaal anders dan anders. De tribune in sporthal de Schalm kende een lege plek, want geheel onverwachts kwam vrijdag het bericht dat Annie Damhuis was overleden. Ongeloof en verslagenheid maakten zich meester van de Set-Up ’65 familie en de gedachten gingen uit naar de kinderen en de kleinkinderen, die nu zonder hun ouders, Willy en Annie, verder moeten.
Wat hebben Willy en Annie Damhuis veel voor de vereniging betekend. In december 2013 overleed Willy en op vrijdag 1 april 2016 werd duidelijk dat ook Annie niet meer die vaste plek op de tribune in kan nemen. Ze heeft honderden wedstrijden gezien en bleef altijd een trouw supporter van de club. Daarnaast bleek ze thuis een uitstekende gastvrouw waar vele Set-Uppers een warme plek vonden in tijden van voor – en tegenspoed. De witte deur aan de Profietstraat stond altijd open voor een kopje koffie, een bemoedigend woord. Annie wist de scherpe randjes bij problemen af te zwakken, voelde haarfijn aan waar de pijnpunten lagen en zorgde met haar luisterend oor voor begrip en voor motivatie bij de vele Set-Up ’65 sporters. Binnen de vier muren van dat huis aan de Profietstraat heeft zich veel afgespeeld. Jubelverhalen, maar ook een tranendal van Set-Up sporters, die daar hun hart luchten. Koffie, een pan snert, of een stamppot of ‘gewoon’ een glaasje water. Willy was de man, die als manager in de spotlights stond en Annie was degene, die in de schaduw van haar man ontzettend veel heeft betekend in al die vele jaren dat Set-Uppers daar over de vloer kwamen. In de oude zaal kregen de drie Annie’s ooit een kussen aangeboden omdat ze tijdens de wedstrijden van met name het eerste dames- en herenteam vaste supporters waren, die deze ploegen steunden door dik en dun. Annie Hulshof, Annie Damhuis en Annie Eissink genoten jarenlang van vele, vele wedstrijden. Ze gaven cijfers voor de mooiste benen, klapten voor alle punten, baalden van nederlagen, en bleven vooral trouw aan de club. Deze drie-eenheid kreeg een eerste tik na het sterven van Annie Hulshof. Met de dood van Annie Damhuis is er nog maar één Annie over. Eén ding is zeker, de warme, troostvolle herinneringen aan dat kussen en vooral aan de drie Annie’s blijven altijd bestaan. Dat eerbetoon moeten we blijven koesteren. Annie en Willy Damhuis zijn een voorbeeld voor velen hoe je een vereniging met je eigen kwaliteiten kunt blijven steunen.
Het clubleven gaat door, maar het is uitermate waardevol om regelmatig stil te staan bij hen, die niet meer deel uitmaken van een bijzonder verenigingsleven. Set-Up ’65 kent het Ben Steinmeiertoernooi en het Willy Damhuistoernooi. Wat is er mis mee om daar het Willy en Annie Damhuistoernooi van te maken met de gedachte dat dit Set-Up ’65 echtpaar, met het blauw-gele hart, nu samen in de hemel kunnen blijven genieten van de volleybalsport in Ootmarsum.
Foto’s zijn van Evert Brons
