Vorig jaar rond deze tijd nam ze de uitdaging aan om stadsdichter van Ootmarsum te worden. Dat maakt Marian Oude Elberink volledig waar door al meerdere gedichten te schrijven over het stadje Ootmarsum. Haar inspiratie vindt ze ook in Ootmarsum waar je rondlopend en dwalend iedere keer de schoonheid kunt vinden. Dit keer is het stadspark Engels’ tuin haar inspiratiebron. Ze noemt het in haar nieuwe gedicht een wonder van schoonheid, een natuurlijke schat. Daarmee typeert ze in kort mooie zinnen dit unieke plekje aan de rand van het stadscentrum.
Onbevangen genieten in Ootmarsum
Onbevangen genietend
ga ik straten door.
Stralende zon, vogels in koor.
Sloten met riet, vogelmelk hier en daar.
Bermen vol Fluitenkruid
luiden het voorjaar in én uit.
In de luwte van Engels’ Tuin een veldje, een weide
het kent zijn weerga niet.
Wilde planten zo dicht bij de stad, zó uniek.
Ratelaar en boterbloem
vormen een gele bloemenzee.
Maar trots en fier in het midden: de paarse wilde orchidee.
Zó dicht bij de huizen
Zó dicht bij de stad
een wonder van schoonheid, een natuurlijke schat.
Oogstrelend daar achter
een juweel, een fortuin
met paden en perken, stadspark Engels’ Tuin.
Verwonderd genietend
en ook blij verrast
dat de wilde plantenwei en het geharkte park zo wonderwel samen past.
Statige bomen omarmen het parkje,
bepalen de sfeer.
Omringend het theehuisje van weleer.
Weldadige rust, stilte die voelbaar is
een betoverende gloed
over alles wat je oog ontmoet.
Zo kijkt ook het Engels’ jufferke
tevreden rond
vanaf haar plekje bij de vijver, ooit eigen grond.
Stadsrumoer op afstand,
vogels dichtbij
de geur van de bloesems, de zomer nabij.
28 mei 2017, Marian
