In haar nieuwe creatie omarmt onze stadsdichter, Olga ter Haar, het voorjaar met al haar zintuigen. Ze voelt de eerste zonnestralen, ze ziet vlinders, ruikt bloemen, hoort vogels en proeft het voorjaar. Ze maakte een prachtig hoopgevend en hartversterkend gedicht. Het bijzondere van Olga’s werk als stadsdichter is dat ze haar werk altijd laat vergezellen met een ander kunstwerk, een cocreatie. Dit keer heeft ze haar gedicht verbeeld in twee prachtige monotypes. Wat heeft haar geïnspireerd?
Olga: “Mijn tuin. Het verlangend kijken en volgen wat er in de tuin gebeurt, is een inspiratiebron geweest voor het gedicht. Na de lange donkere winter komen daar als eerste de sneeuwklokjes, daar verheug ik me altijd erg op. Het vieren van de seizoenen is voor mij belangrijk. Dat is bij ons thuis ook altijd zichtbaar op tafel. Nu staat alles in het teken van de weg naar Pasen”.
Wat had je voor ogen met het gedicht? Olga vervolgt: “Deze tijd is voor iedereen moeilijk. Daarom moet je nu diep graven en tóch dat sprankje hoop zien te vinden. Dat wat er wél is bezingen, verbeelden en verwoorden. Daarom is cultuur juist nu belangrijk. Cultuur geeft vorm aan dat wat we voelen, verbeeldt wat we zien en verklankt wat we meemaken. Soms kan een tekst je houvast geven. Een beeld, lied of muziek kan je richting geven in deze donkere tijd”.
Met de monotypes verbeeldt ze kleuren en geuren van het voorjaar. “In het voorjaar hebben we maartse buien, met regen, wind, sneeuw en hagel, maar ook de regenboog die hoop en nieuwe moed geeft. De regenboog als verbond tussen God en de mensen, als brug, maar ook als aankondiging van de nieuwe wereld. In het voorjaar, in de warme zonnestralen op mijn gezicht, voel ik iets van deze verbinding en aankondiging”, aldus Olga.
Intussen ben ik erg nieuwsgierig geworden hoe Olga beide monotypes heeft vervaardigd. Ik vraag haar naar de techniek achter deze kunstwerken. Olga: “De techniek van de monotype is een druktechniek. Om een monotype te maken rol je met inktrollers een voorstelling op een zinken plaat. Het kunstwerk maak ik onder andere door sjablonen uit te knippen. Deze rol ik in met drukinkt. Deze leg ik dan vervolgens op de inmiddels ook met drukinkt ingerolde zinken plaat. Zo bouw ik langzaam mijn beeld op. Als dat klaar is leg je er een vel papier op en dat geheel gaat dan door een etspers. Een dikke wals met rollers drukt de inkt van de plaat in het papier. Elke druk kan je maar één keer maken, vandaar de naam van de techniek monotype (mono=één , type is druk). Dit in tegenstelling tot de ets, waar je bijv. meerdere afdrukken kunt maken. Dus elke monotype is een unicum”. Tot zover een inkijkje in de techniek achter het maken van de twee monotypes die zeer tot de verbeelding spreken.
Chapeau! voor deze zinnenprikkelende voorjaarscreatie van onze derde Ootmarsumse stadsdichter. Olga slaagt er in te verbeelden waar velen naar verlangen: licht, warmte, kleur en nieuwe ontmoetingen.
Nettie Aarnink, voorzitter Vereniging Heemkunde Ootmarsum en omstreken.
