Het zesde blog van Annet Palthe staat al weer op deze site. Toch vond ze het zelf wat te lang duren, maar dat had weer te maken met haar verjaardag en de surprise, die ze kreeg. Daarover leest u in haar bijdrage en vanuit een zeer warm Ootmarsum feliciteren we Annet met haar verjaardag en de wens dat ze nog vele blogs mag schrijven en vele mooie foto’s mag maken. Het vuurwerk knalde in Vancouver, vermoedelijk ook ter gelegenheid van Annets Birthday……..
Blog 6 Visite, Visite een huis vol Visite
Visite & vissen.
Als we terug komen van de 3- daagse trip, zoals in Blog 5 beschreven, wacht ons ’s avonds thuis een zeer bijzondere visite: Jan Willems dochter Lisette en haar partner Dirk komen 3 weken logeren! Dus is het feest.
Lisette & Dirk blij maar moe na lange vlucht.
Als de jongelui de volgende ochtend lekker uitslapen, om wat in de Canada-tijd te komen, gaan wij visjes halen bij vrienden. Zij hebben ze in alle soorten en maten, maar krijgen er al snel te veel…
Allerlei soorten en maten vissen
Wij willen wat graag zulke gemakkelijke huisdieren hebben…want onze vijver is zonder vissen wel erg leeg! Dus gaan we vissen in hun vijver…We wil zeggen: Jan Willem waagt een nat pak, wij lokken de vissen met voer en moedigen Jan Willem aan.
Jan Willem vist MET het net…No. 1
No.1 lijkt/blijkt een dikkopje of kikkervisje, maar daar zien we thuis eenmaal uitgezet niets meer van terug.
Wij, Sally, Hugh en ondergetekende, staan met een glas wijn toe te kijken en Jan Willem aan te moedigen. De nog kleine vissen hebben duidelijk géén zin om hun vertrouwde vijver en familie te verlaten: ze duiken steeds weg en racen rond. Maar uiteindelijk moeten ze het opgeven tegen Jan Willems geduld en steeds behendiger gehanteerde schepnetten-acties!
Emmer-bodem vol met jong vissengrut
Zij, Sally en Hugh, wonen werkelijk geweldig mooi. Ook op Bowen Island, maar met een heel andere zichtlijn. Het huis staat hoog boven op een steile rotswand, bijna rechtstreeks aan het water, met dus een heel ander uitzicht.
Vanaf ons uitzicht gerekend is dat een ‘kwartslag’ naar rechts, meer noordelijk. Zij kijken op Gambier, een eiland wat wij net niet zien.
Andere locatie, ander uitzicht
Als Sally me vraagt of ik mee wil naar beneden, naar het echte “waterfront”, waar zij bijna dagelijks gaat kajakken of zwemmen, gaan we direct samen op pad. JW is dan nog, zeer geduldig en vastberaden, druk bezig de snelle kleine visjes te vangen, Hugh houdt hem gezelschap. Via een steile houten trap, die de rotswand de diepte in volgt, kom je vanzelf direct bij het water uit. Een groot rotsmassief is het “strandje”.
Sally loopt voor mij uit de trap af
Daar krijg ik een privé hondenshow te zien!
Sally gooit 2 ballen in het water, niet te ver van elkaar af. Als een speer duiken beide honden het water in…. om als eerste de bal aan het vrouwtje terug te brengen. Maar meestal blijft er eentje liefjes aan de waterkant staan en “wijst” met beide ogen strak kijkend én z’n neus in de lucht de juiste richting aan! Slim, want éénmaal ín het water zwemmend zie je het voorwerp maar af en toe, afhankelijk van de vaak stevige golfslag. De ander brengt trots de 2 ballen mee terug en samen leggen ze die voor het vrouwtje neer. Zo’n schattige hondenshow zag ik nog nooit! Zélf bedacht door de honden.
Honden zee-show: 1 hond haalt liefst beide ballen
Als we de trap weer rustig oplopen, maskeren we het hijgen door van het uitzicht en/ of doorkijkjes te genieten. Sally’s favoriete uitrust-punt, na haar water activiteiten, is een zitje dat direct, schijnbaar zwevend, boven de rotspartij aan de waterkant is gemaakt.
Zitje direct boven rots en water:
Eenmaal weer veilig boven aangekomen gaat mijn ‘beetje buiten adem’ van schrik over in het letterlijke “stokt de adem in m’n keel”!!! Want ik sta ineens bijna oog in oog met een mega grote vogel: de Eagle of zeearend kwam weer letterlijk op mijn pad! Stokstijf staand, strak kijkend en ondertussen stil-in-slowmotion m’n camera in de aanslag pakkend….blijkt ‘ie uit hout gesneden!
“Sally’s” houten Eagle of zeearend
Je begrijpt dat ik zowel van opluchting als teleurstelling zenuwachtig begin te lachen. Sally, de dondersteen, had expres niets gezegd, maar gekeken of en hoe ik reageerde! Die lol had ik haar ruimschoots gegeven… Met de bouw van het huis had de aannemer per ongeluk deze vaste zit-boom van die mooie ‘vreemde vogel’ gekapt, zeer tegen de wens van Sally. Dus bleef de stamrest staan, liet ze een boom-kunstenaar komen…Hij heeft, ter ere van de Eagle, haar levensgroot uitgehouwen, op haar vaste plek in de ‘verdwenen’ boom.
Ik ‘moet’ hierbij opnieuw een foto van ‘mijn’ Zeearend van Blog 5 laten zien. Moet je die slim gekozen, goed gecamoufleerde, plek eens goed bekijken: de bovenste tak gaat als het ware over in de vleugel. Als je ze niet ziet neerstrijken, zie je ze niet. En die nagels zijn echt de dodelijkste wapens aan die kanjers van klauwen. Ze moeten minstens zo lang zijn als onze vingers…PRACHTIG!!!
Bold Eagle of Zeearend
Maar er vloog hier nog meer groots rond…Net thuis was het ineens een herrie van je wenste. Er kwam als uit het niets een groep straaljagers laag boven de boomtoppen langs suizen, die al voorbij waren voor je besefte wat en waar het was. Het nieuws gaf de uitslag ’s avonds: ze waren op weg naar een vliegshow!
Vliegshow met zeer snelle “vogels”
Er vliegt van alles in allerlei maten thuis rond…of zit. Je ziet de als zilverig zijden gesponnen draden als het ware zo uit de lucht zich aan deze stengel verankeren! Alles is allang uitgebloeid en verdord, maar ze blijven zo mooi en fier rechtop staan, als om de kunstig zichzelf hervormende natuur te laten creëren en eren
Kleine Libelle met zilver zijden draden
De jonge vissen-bende wordt met 2 maal daags voeren zeer verwend. We merkten al gauw dat ze zelfs een uur later al net zo’ zin hebben in een nieuwe portie: alsof ze nog niets hebben gehad. Jan Willem klapt 2 x in z’n handen als teken van voedertijd. Ik tik 2x met een schelp op de stenen en dan weten ze dat ik ze voer: op een ander plekje… Het begin van vissen-dressuur?! In ieder geval groeien ze als kool
Visjes groeien als kool, 3 weken voeren
De jongelui, de mensen nu dus!, wennen heel snel aan de nieuwe tijd: vakantie, vrijheid, goede buitenlucht én gezellige maaltijden helpen daar uitstekend bij. Dochter Lisette heeft in Vancouver gestudeerd en gewoond, dus zij gaat Dirk de mooiste plekjes laten zien. Met de kaarten op tafel worden de mooiste plekjes aangekruist en routes bedacht om de komende tijd te gaan en te genieten van dit deel van Canada.
Met de kaarten op tafel (mogelijke) routes uitzetten
We merken dat als Bummel in de vijver drinkt de visjes als gekken op ‘m afkomen, waar Bummel dan weer vaak van terugdeinst, de held! Ik denk dat Bummel met drinken van nature zijn bek spoelt, en op die voedselrestjes komen ze waarschijnlijk af. Wie het ware weet, mag het me vertellen, ben benieuwd!!!
Na 4 weken voeren: ook door Bummel?!
Wie er ook voeren, maar dan langs voeren in de verte, waren 2 van die giga Cruise schepen. Dat hebben we nog niet gezien, 2 mega schepen, die tegelijkertijd daar langs varen. Het is gewoon een varende stad die jou op rondreis meeneemt, terwijl jij je heerlijk laat verwennen. Ze zijn zo maar circa 300 meter lang en 33 meter breed, tellen 12 dekken en kunnen zo’n 2000 gasten herbergen. Kan je gemakkelijk op verdwalen dus.
Liefst 2 Mega Cruise schepen tegelijk
’s Avonds is er een spectaculair grote vuurwerkshow in de baai van Vancouver. We rijden een stukje langs Bowen’s kustweg. Vanaf een nieuwe bouwlocatie, dus nog onbewoond, hebben we prima zicht op de baai van Vancouver. Het is wat frisjes geworden, maar we hebben jasjes mee en houden elkaar warm. We genieten van een heel fraaie lichtshow met veel oh’s en ah’s. Sterk ingezoomd ziet dat er dan zo uit..
Vuurwerk in Vancouver ziet er vanaf Bowen dan zo uit
De volgende morgen word ik wakker van een vreemd geluid. Dat blijken geen eigen bekenden te zijn, maar een ongenode gast: Mrs. Li Belle. Er wonen en werken hier heel veel Aziatische mensen, vandaar!
Mevrouw Li Belle
Ze moet gisteren al zijn binnen gedrongen, waarschijnlijk toen wij buiten zaten te eten, met alle deuren open is dat heel gemakkelijk. Je ziet aan mijn vinger als maat hoe groot ze (hier) kunnen zijn. Ze moet uitgeput zijn, want ze reageert niet erg. Ik laat haar snel buiten.
Mrs. Li Belle is meer dan vinger groot
Dan komen de bomen-boys weer, nu met zijn drieën. Dirk wil ook wel helpen, dus dat zijn 4 stoere jonge mannen. Het omzagen is een werkje van niks, maar het versnipperen van de takken vergt een goed samenspel. Vele handen maken hier veel sneller werk. Bravo Dirk!
4 stoere bomen-boys, inclusief Dirk
Met de zonsondergang spotten we weer zo’n giga groot Cruise Schip, de Norwegian Sun. Nu vlak bij ons onderlangs, dus dat zien we veel duidelijker: met zowel je eigen ogen, de verrekijker als de telelens. Maar tuurlijk komt de camera er ook bij kijken…
De Norwegian Sun vaart ‘vlak’ onder ons langs
Het grappige is dat we meteen in het begin, in de Art Gallery, een foto-met-lijstje hebben gekocht. Dat waren allemaal afdrukken van oud fotomateriaal. Een jonge fotografe heeft ze met toestemming opnieuw gefotografeerd, afgedrukt en van een lijstje voorzien. Daarop zie je heel duidelijk dat de hele haven en baai vol ligt met boomstammen, boomstammen en nog eens boomstammen. Maar ook nog een echte stoomboot, die toen dienst deed als aan- en afvoer van zaken en mensen. De hele baai lijkt vol te liggen met boomstammen die, heel gevaarlijk, min of meer over elkaar heen “kruien”.
Haven en oude stoomboot: helemaal vol met boomstammen.
Het hangt als verleden inmiddels mooi midden in het heden van Bowen Island.
Volgende week vliegen we al weer terug, dus zien we elkaar binnenkort vast wel weer.
Tot Blogse
Annet Palthe
