Vincent Maaswinkel stopt als voorzitter van KOSC. Na 13 jaar geeft hij de hamer over aan Harald Rorink. “Na zo’n periode is het, dunkt me, tijd voor verjonging,” laat de KOSC preses weten. “Ik laat een prachtige club achter met een goede onderlinge sfeer en een prima accommodatie. Dat hebben we trouwens samen gedaan, mijn bestuursleden en de vele vrijwilligers en ik ben blij en dankbaar dat ik leiding heb mogen geven aan deze mensen. Betrouwbaar en hard werkend en velen met het hart op de goede plaats,” vertelt de scheidende voorzitter aan de vooravond van zijn vertrek.
Op vrijdag 30 september is de Algemene Ledenvergadering, waarop Maaswinkel officieel zijn functie neerlegt. Dertien jaar geleden betrad hij de kantine van KOSC als een volslagen onbekende kandidaat-voorzitter. Maar ook Maaswinkel kende nauwelijks mensen van de voetbalclub. “Ik woonde nog niet eens zo lang in Ootmarsum. Als toerist kwamen mijn vrouw Petra en ik al vanaf 1992 in het stadje. In 2003 zijn we er komen wonen. In verband met de verbouwing van de woning aan de Stobbenkamp ‘logeerden’ we in de Wyllandrie. Jan Schulten en Ben Lammerink hebben in die tijd eerst Petra gepolst of ik iets met voetbal had en het voorzitterschap van KOSC ambieerde. Hierop volgden een aantal kennismakingsgesprekken om elkaar beter te leren kennen. Tijdens de Algemene Ledenvergadering, waarin ik tot voorzitter werd benoemd, kenden de meesten mij echter niet. Ik werd de opvolger van Ben Gerrits en om de club en de clubmensen beter te leren kennen hielp ik gewoon mee met het wassen van de sponsorborden. En al heel snel ben ik teamfoto’s gaan maken, zodat ik de leden en zij mij leerden kennen. Vanaf het begin merkte ik dat de vereniging beschikte over vrijwilligers en leden, die zaken wilden oppakken.
Zelf heb ik een financiële achtergrond. Dat houdt voor mij in dat we als vereniging nooit voor Sinterklaas moeten willen spelen. Ik vind ook dat ieder jaar de contributie omhoog moet, want de leden moeten weten dat het runnen van een club financieel en organisatorisch niet vanzelf gaat. Ik ben bekend om de potjes en reserveer graag geld om zaken te kunnen realiseren. Het voordeel daarvan is dat je adequaat kunt reageren als dingen kapot zijn, die vervangen moeten worden. Onze warm water voorziening bleek niet toereikend, de kosten bedroegen 18.000 euro, dat geld hadden we en dus kon het worden opgelost. Ik hou ook van transparantie, want als voorzitter moet je wel kunnen uitleggen wat er met het geld gebeurt. Samen leg je kaders vast en daar binnen is er de speelruimte. Op deze wijze heb ik de club proberen te leiden. Ik ben een teamplayer, die houdt van goede afspraken en vervolgens geef je de mensen de vrijheid om daar mee om te gaan. Dus pers je de vrijwilligers, de kaderleden niet in een keurslijf,” is de heldere visie van Vincent Maaswinkel.
Bij zijn aanstelling kende KOSC een ledental van 450 leden. In zijn eerste 10 jaar als voorzitter groeide dit aantal uit naar zo’n 750 leden. “Wat dat betreft heb ik de tijd mee gehad. Ootmarsum kende destijds veel meer jeugd dan nu. We beschikten ook over een grote groep goede, jonge spelers, die nu nog het geraamte vormen van het eerste van deze club. In 2006 privatiseerden we de kleedaccommodatie en kijk eens anno 2016 wat we met behulp van vele vrijwilligers allemaal hebben kunnen realiseren. Het is toch een feest om je te mogen omkleden en douchen in dergelijke ruimtes. ”
Hoogtepunt
Een absoluut hoogtepunt in het ‘tijdperk Maaswinkel’ is de realisatie van het kunstgrasveld. Ook hier liet de voorzitter er in de aanloop naar deze plannen geen gras over groeien. “De vereniging wilde kunstgras en dat betekende dat wij als bestuur gezegd hebben dat iedereen zijn steentje moest bijdragen. Dat is perfect gelukt en het is dan ook geweldig wat we op ’n Tooslag hebben bereikt. Het was voor de vereniging en voor mij een prachtig moment toen het complex werd geopend. Een kunstgrasveld dat we met gezamenlijke inspanningen hebben kunnen realiseren,” geniet de voorzitter nog na.
Vincent Maaswinkel is er van overtuigd een financieel gezonde, vitale club achter te laten waar de leden het prettig vinden om te voetballen. “De jaren zijn omgevlogen. Natuurlijk zijn er wel eens teleurstellingen geweest en kan ik me soms ergeren hoe sommigen omgaan met materialen of onze vrijwilligers een grote mond geven. Daar zijn we als club echter niet uniek in en als ik het zie of hoor hebben ze aan mij een verkeerde. Elk lid moet weten dat respect bij ons hoog in het vaandel staat. Gelukkig zijn het slechts incidenten en kom ik wekelijks met heel veel plezier op het prachtig onderhouden sportcomplex. Ik voel me trots als we van de tegenpartij complimenten krijgen hoe het er allemaal bij ligt en keurig is opgeruimd. Dat doen we als vereniging samen. Ik hoop dan ook dat KOSC in de toekomst dat gevoel van saamhorigheid blijft uitstralen en waardering blijft houden voor al die vrijwilligers, die het mogelijk maken om een lekker partijtje te voetballen.
Met Harald krijgt KOSC naar mijn idee een prima opvolger. In tegenstelling tot mijn beginperiode kent hij de vereniging als zijn broekzak. Na 13 jaar weet ik natuurlijk ook het één en ander van de club en ik blijf op meerdere terreinen betrokken. De teamfoto’s worden nog door mij gemaakt, de wildactie organiseer ik samen met anderen en wanneer het bestuur het nodig acht kunnen ze altijd bij mij aankloppen voor advies. In de bestuurskamer kom ik echter niet meer, maar ik zal uit en thuis proberen nog zoveel mogelijk wedstrijden van het eerste te volgen.
Per slot van rekening moet Jan Schulten als de meest trouwe supporter wel vervoerd worden,” lacht Vincent Maaswinkel, om er serieus aan toe te voegen, “Ik ben en blijf een zwart-wit supporter, want deze club KOSC zit voor altijd in mijn hart.”
