‘Oud’ Ootmarsumse Annet Palthe is terug in Canada. Samen met haar partner Jan Willem en de hond Bummel. Volgens een goede traditie, dat zijn we in Ootmarsum gewend, volgen we de verrichtingen van dit drietal via een blog dat Annet voor deze website schrijft. Dat willen we natuurlijk graag delen, vanwege de mooie verhalen, het bijzondere land en de prachtige foto’s, die iedere keer weer deze kant op komen.
Blog 1 zomer 2017
Lieve lezers, oftewel familie, vrienden en zeker alle bekenden vanuit het Ootmarsumse!!! Het zijn altijd weer de her en der hartverwarmende hallo’s, knuffels en zwaaiende handen, die me nog steeds welkom heten. Dat geldt zelfs voor “mijn” Goorse Jan Willem en slungel Bummel. Maar zéér zeker blijft het vertrouwde gevoel van De Siepelstad, die me als een goede vriendin begroet. Ons als goede vrienden verwelkomt. Dit ter inleiding.
Foto: Drie belangrijke bakens van Ootmarsum
Want….het is weer zo ver: Jan Willem en ondergetekende hebben samen met onze trouwe viervoeter Bummel weer de benen genomen! Dat wil zeggen dat we zaterdag de 24e juni onszelf aan de bekende Blauwe Vleugels hebben toevertrouwd en veilig in de Canadese familiearmen zijn beland. Dat had natuurlijk wel wat voorvoeten in de aarde, zeker voor die lieve Bummel, oftewel Big Mister B zoals hij hier in Canada is gedoopt.
Foto: Schiphol KLM-Vliegtuig laden voor vertrek
Met ‘dank’ aan alle mafkezen, die menen mensen te moeten vermoorden om een ‘erezetel daar boven’ te verdienen waren er pittige voorzorgsmaatregelen. Onze nationale luchthaven Schiphol is daar één van. We werden door zwaar bewapende veiligheidsmannen meteen al bij het uitstappen verwelkomt en moeten direct door naar binnen. We moesten maar liefst al 3 uur van te voren aanwezig zijn: voor de hond BMB de hoogst mogelijk straf. Want die 3 lange uren extra in zijn bench opgesloten zijn, komen boven op 9 uur vliegen plus minimaal altijd wel zeker 1,5 uur wachten in YVR@Vancouver= samen welgeteld minimaal14 lange uren …. zonder ons en zonder eten. Met alleen onbekende geuren en herrie en 2 tot ijs bevroren waterbakjes. Die waren al half gesmolten: hopelijk wel lekker opgeslobberd voor de vlucht überhaupt begon.
Maar goed, alles loopt gelukkig helemaal af zoals gehoopt.
Foto: Bummel is aan boord
De vlucht is zoals altijd 9 uur lang, maar door de prima ligstoelen, vele verwennerijen en prachtige beelden als de aarde onder je door wegglijdt maken het toch tot een feest.
Foto: Niets dan zee en ijs in alle denkbare wit-blauwtinten
Nog slechts 3200 km te gaan met deze snelheid van 892 km/uur, min 45C* op 11,5 km hoogte: makkelijk te doen in 3.40 uur!
We dommelen heerlijk droomloos door deze ijle wereld, waar tijd, ruimte en plaats niets wezenlijks zegt tegen ons aardse brein.
Slechts verwondering voor de schepping…én bewondering voor de geweldige KLM-crew. Zoals de extra flesjes water die we voor BMB mee krijgen.
Foto: Extra flesjes water voor Bummel
We landen om circa 13.50 lokale tijd…en het is nog steeds zaterdag 24 juni!!!
En dan begint het slingerlint van allemaal mensen die net als een mierenkolonie hun eindeloze schijnbaar doelloze rijen vormen. Dit jaar hebben ze op YVR hele rijen met computers, waarin je zelf al je gegevens moet invoeren op een computertoren die je niet kent. De vertwijfelde soms radeloze en hulpeloze blikken, die iedereen vragend aankijken, smeken om hulp in deze nieuwe wereld van massaal PC-gebruik. We slaan ons er samen moedig door heen en uiteindelijk mogen we met ons door de douane persoonlijk goedgekeurde paspoort het land in…HOERA. We denken vooreerst maar aan één ding: hoe lang zal het met/voor onze Brummelman nog gaan duren. Onze koffers waren er mooi snel, maar voor we Bummel hadden….Dat werden precies 5 hele lange kwartieren…
Foto: Al vroeg een eigen willetje
Dit kleine kruipende pittige dametje, dat nog geen benul van tijd heeft, maar wel een zeer uitgesproken eigen willetje volgde, gaf gelukkig wat vertederende afleiding.
Foto: Lijdzaam lang wachtend baasje Jan Willem
Lijdzaam, over zoveel schijnbaar ongemotiveerde inzet, moeten we bij Vreemde Voorwerpen // Odd Lugage de lange wachttijd uitzitten. Wijzelf zakken tegen deze tijd altijd wel een beetje in: we staan 12 uur later dan we vertrokken vanaf Schiphol ( rond 1300 uur) wel een beetje hangerig op de benen.
Iedereen krijgt z’n kinderwagen, extra sport-bagage en wat niet al redelijk snel na de vlucht te pakken. Maar honden (dieren sowieso) moeten secuur ingeklaard worden.
Maar ineens is daar dan toch de Bench, met een hijgerig, ongeruste Bummel.
Als hij onze stemmen hoort, horen we duidelijk zijn staart langzaamaan aanzwengelen tot een ritmische roffel:ik-ben-blij-ik-ben-blij…haal-me-eruit!!!
Foto: Eindelijk verschijnt Bummels Bench
Wij er heen lopen …uhhhh, meer rennen hoor, net zo dolblij als Bummel. Ik met de kar waar de Bench op moet, Jan Willem met de broodnodige verse flesjes water in de aanslag voor onze dorstige 4-voeter.
Waar we BMB andere jaren nog heel even eruit lieten (zogenaamd ontsnapte) en een snelle ronde konden laten racen, hangt er nu ineens een nieuw groot, niet te missen! Bord, waarop uitdrukkelijk staat dat het verboden is de dieren uit de kooi te halen! Dus die vlieger gaat niet meer op, want er staan wel zeker 4 personeelsleden…. die overigens niets anders doen dan geduldig zitten, rond kijken of rondhangen: zogenaamde rusthandhavers?! Als je ze wat vraagt weten ze steevast niets dan te zeggen dat we geduldig moeten afwachten…
Meerdere foto’s maken, maken je verdacht in verband met de wereldwijde aanslagen-dreiging, dus daarom verder niets tot we veilig en wel buiten zijn.
Gelukkig mogen we heel snel door de inklaring van Bummel: we zijn no.2 en deze keer is het warempel zo gepiept…pffff….wat een opluchting. Het laatste stuk leggen we als een mini-race af, op weg naar het – ook voor Bummel- welbekende drink-en plasparkje. Bummel trekt als een dolle op weg naar buiten, weg van het opgesloten zijn in Bench én dat alsmaar vervaarlijk brommende vliegtuig.
En houdt naast die trekkende wervelwind dan maar eens de bagagewagen met 2 koffers én een vervaarlijk wiebelende Bench recht. Nog een wonder dat ik niemand raak: net even een redelijk rustige periode gelukkig….pffff. Iedereen kijkt zeer begrijpelijk naar de hond.
Jan Willem heeft Bummel. Ik de bagagekar. Als een namaak-Mary Poppins racen we met een soort van wapperende been-en-arm-vlaggen overal langs, met slechts het plas-parkjes-doel voor ogen. Zien nog net op tijd de op ons wachtende Yvon & Randy. Na een snelle omhelzing snellen Jan Willem & BMB door naar buiten…
Wij volgen gedrieën in een wat gematigder tempo.
Foto: Het pret- en plas-parkje buiten YVR
Bummel haalt het net en plast overal tussen de grote bamboes en plonst en drinkt gretig in en van het water. Alle mensen kijken, als elke keer eigenlijk wel, vertederd én begrijpelijk naar dit aandoenlijke schouwspel.
Snelle omhelzingen volgen met de familie: JW’s zus Yvon en zelfs zwager Randy : 94 jaar al weer en gewoon alles meedoen! Geweldig als je zó oud mag worden.
Spoorslags tuffen we in één streep door naar hun huis. Bummel gretig voor een flinke renpartij en wij kunnen allemaal heel goed een opkikker-hapje-drankje gebruiken: eerste gezamenlijke borreluurtje @ Vancouver-familie. We toasten erop dat er nog een hele boel volgende keren mogen zijn.
Foto: Entree met heerlijk geurende rozen
Hun huis ligt aan een doodlopende weg, dus we laten BMB lekker nog eens rondhollen en snuffen en geven hem daarna wat kleins te eten. We blijven niet lang: hadden al dat extra lange honden-oponthoud en willen nog de eerste benodigde boodschappen doen voor de zaken sluiten. Dat lukt gelukkig. Dan de ferry op, heerlijk met de neus in de wind de nieuw-vertrouwde omgeving opsnuiven.
Foto: Ferry naar Bowen-Island oftewel Bowen-Home
We hoefden niet lang te wachten, keken nog wel ff om naar West-Vancouver, waar we net vandaan kwamen
Foto: Zicht op West Vancouver
En snel door naar dat heerlijke Bowen-Home.
Foto: 1e Blik op Bowen: bijzondere wolkensliert als welkomskrul
Eerst natuurlijk nog wel even zien dat we de havenwachters van Bowen Island mogen passeren. Dat mag gelukkig van deze indrukwekkende knaap: hij kijkt hooghartig onze richting uit en knikt genadig oké.
Foto: Meneer Meeuw, de havenwachter knikt genadig JA
Wij snel de boot af en zien zo meteen alle vertrouwde winkeltjes en vooral restaurantjes. Dat ziet er goed en vertrouwd uit. Verder door op weg naar huis. De slingerende veelal steile weg naar boven – het huis ligt op circa 250 m boven de zeespiegel – geeft meteen velen van haar doorkijkjes prijs en we zien wat nieuwe bouwsels of plannen daartoe. Vooral is het heerlijk om weer op weg naar het thuis van Bowen Home te zijn…
Om op het rustige ritme van Moedertje Aarde mee te bewegen, zoals mijn vader altijd zei. Dus natuur, zon en maan je ritme te laten bepalen.
Dan de oprijlaan op, de grote vijver beneden voorbij, verder door naar boven slingeren, en dan beneemt de eerste huis-thuis-aanblik je toch altijd weer de adem.
De Heerlijkheid Bowen staat als een thuis-huis.
Foto: Laatste zonnestraal gevangen in de grote entree-den
We lopen het hele huis door en zetten lekker alles open, gaan met een drankje en wat licht verteerbaars te eten lekker buiten zitten. Als Bummel ineens stijf rechtop boven aan ‘zijn uit- en overzicht-plekje zit te snuiven gaan we ook kijken, met de camera in verwachtingsvolle aanslag.
Zijn de herten met het afnemen van de dag al op weg naar ‘hun-onze’ snoepweide? We zijn verheugd als vrij snel de eerste knabbelaars te zien zijn.
Foto: 1e X hertje: anderhalf uur na aankomst
Zou dat ‘onze’ Bambi van vorig jaar zijn??? Herten hier houden wel van vaste / favoriete eet-en rustplaatsen. Leuk te denken dat ze dat ook echt is.
Foto: Het hertje krabt zich eens achter de oren…
Foto: Kijkt nog eens goed…
…en is dan gerustgesteld: Ik ken ze nog wel van vorig jaar!
Het is altijd weer zo’n prachtig, roerend, vooral liefdevol plaatje als Jan Willem en Bummel samen bovenaan de trap naar het atelier staan uit te kijken over het lagergelegen, aflopende terrein.
Duidelijk beiden genietend van het hier zijn.
Foto: Beide herten versus Baas & Bummel
De wilde veelal ongerepte natuur is met haar grote bomen (vooral veel dennen soorten), met daar tussendoor de schoonheid van de herten hier op eigen erf te hebben rondlopen, al knabbelend op zoek naar waar ze vandaag eens zin in hebben. Meer dan moedertje natuur om je heen heb je feitelijk ook niet wezenlijk nodig… Maar ja, in een winkel alles kopen waar je zin in hebt is toch wel heel erg fijn verleidelijk…!!!
De eerste dagen slapen we wat onregelmatig om weer het tijdsverschil te laten indalen. Heerlijke wandelingen helpen prima, dus Bummel klaagt nooit dat ‘ie hier is…
Foto: Spannend wandelpad onder groene tunnel door
De grote vijver bij de oprit heeft nog een flink hoge waterstand, want de rotspartij is nog volledig onderwater.
Foto: Grote vijver goed vol
Foto: Rotspartij nog onder water
Dat zal wel gauw anders worden, want de weersvoorspellingen geven zon en droogte af. Vreselijk voor die ernstige bosbranden elders in dit grote land, het is steeds op de TV hier, word je gewoon naar van. Ook in de Nederlandse krantenApp’s zien we het zelfs. Kleinzoon van Yvon, Jan Willems zus hier, zagen/spraken we en die moest zelfs met het vliegtuig terug naar z’n werk, omdat de doorgaande wegen allemaal afgesloten waren.
Dan nog maar even afsluiten met wat leuks…
Bell’Occhio is het leukste én beste kwaliteitswinkeltje hier op het winkelplein. Er is bijna nooit niet iets wat je wil kopen… Er staat dan ook al heel aardig wat hier in huis van haar, of cadeautjes mee voor het thuisfront. Mevrouw is daardoor inmiddels een heel goede bekende, is ook een schat van een vrouw.
Foto: Baasje Jan Willem en Bummel voor Bell’Occhio
Vorig jaar begrepen we pas dat ze zelf heel creatief handwerkt: ze had zich voorgenomen om van eigen gemaakt viltachtige structuren Bummel als blije hond te maken! Wij hadden daar eigenlijk niet meer aan gedacht, maar zij toverde ‘ons cadeau’ zo maar tevoorschijn.
Foto: ‘Bummel’ in pluche
Zo, ik brei er voor deze keer even een eind aan, want wij gaan hier de nacht in. Als ik dit schrijf is het hier 00.00 uur en jullie zijn met 9.00 uur dan net allemaal wakker of al aan het werk, tenminste de meesten denk ik zo, lekker met iets bezig.
Veel plezier en tot Blogs
Groeten van Jan Willem, poot van Bummel
en natuurlijk van
jullie blokkende Blogster Annet Palthe.
