Wat hebben de wielerliefhebbers genoten van de ronde van Spanje. Revelatie Tom Dumoulin schitterde op meerdere fronten tijdens deze Grote Ronde. De Vuelta had alles in zich voor een waar spektakelstuk en deze Nederlandse coureur bleek tot het einde toe kanshebber voor de eindoverwinning. Toch duurde deze Spaanse ronde pakweg 50 kilometer te lang voor de talentvolle Nederlander en bleek ‘de koek op’. Maar de lof voor deze Limburgse wielrenner wordt hem van alle kanten toegezwaaid. Ook door zijn ploeggenoot Tom Veelers, die thuis in Ootmarsum voor de buis deze Vuelta op het puntje van de bank volgde. Hij is vol lof over zijn naam – en teamgenoot, maar zeker ook over de volgende stap binnen zijn team Giant-Alpecin. Het is niet alleen maar een sprintersploeg, maar de volgende fase is gezet, want deze ambitieuze wielerploeg wil ook in het eindklassement van de grote rondes een belangrijke rol kunnen spelen. Tom Dumoulin is daar het levende voorbeeld van en ‘onze Tom Veelers’, die dit seizoen geplaagd werd door een vervelende knieblessure, wil daar heel graag een rol in vervullen. Ook dit is weer een mooi voorbeeld van een ploeg in ontwikkeling: ‘KeepChallenging’.
Tom Veelers trots op zijn ploeg en Tom Dumoulin
“Wat was het een mooie Vuelta, alles zat er in. Verrassingen, spanning in het klassement en Nederlandse overwinningen. Vier stuks nog wel! Tot vandaag slechts 6 seconden tussen Tom Dumoulin, de verrassende leider van het Algemeen Klassement en zijn opponent Fabio Aru. De afgelopen dagen stond Tom zijn mannetje. De ploeg beschermde en hielp hem zo lang mogelijk. In de finales moest hij het grotendeels zelf doen. Donderdag reed hij erg sterk bergop, het was zeker geen gemakkelijke dag. Gisteren was vooral het team heel sterk, John Degenkolb en Lawson Craddock waren er nog bij in de slotkilometers. Zij zorgden ervoor dat Tom een mentale tik kon uitdelen aan Aru. Drie seconden werden verdubbeld tot zes seconden. Wellicht had het geen zin, maar als je het niet probeert, sla je jezelf achteraf misschien voor de kop. Ik vind het mooi om te zien hoe tactisch de ploeg de laatste weken heeft gereden! Elke dag was er een plan, terwijl dit de eerste keer was dat ons team in deze situatie is beland: Strijden voor een topklassering in een GROTE RONDE! Dat moet echt even landen…nog steeds!
Vandaag, zaterdag 12 september, was ultiem spannend. Zes seconden is een kleine marge en in zo’n laatste bergetappe ligt iedere ploeg nog te loeren. Het is de laatste kans, je krijgt hoe dan ook een strijd in een strijd. Tot en met de tweede klim ging alles volgens het boekje. Mijn ploeg, Giant-Alpecin, op kop van het peloton. Kilometers daarvoor een grote groep renners op kop, zonder ‘grote namen’ uit het klassement. Het was wachten op de eerste aanval. Die werd geplaatst door Astana, de ploeg van Aru, op de één-na-laatste klim. Deze klim was de zwaarste van de dag en dat was te zien aan Tom Dumoulin. Hij kon niet mee in het tempo. In de afdaling heeft hij ze nog één keer in het vizier gehad, maar het gat werd niet gedicht. Astana heeft het slim gespeeld, er zaten ‘frisse’ mannen in de kopgroep en zij lieten zich op het juiste moment afzakken om kopwerk te verrichten. Hadden wij dat dan ook moeten doen? Gelukkig gaf Tom zelf het enige juiste antwoord na afloop in de interviews; vandaag was gewoonweg een brug te ver. Eén dag, eigenlijk 50 kilometer, te lang. Relativeren lukt sneller en beter vanaf een afstand, zoals ik, vanaf de bank thuis. Tom zal in Spanje een rotavond hebben. Zo dichtbij, maar sinds een paar uur ook weer zo ver weg van die eindoverwinning. Vanaf de bank kan ik zeggen dat Tom zichzelf heeft overtroffen de afgelopen drie weken. Hij won twee ritten, heeft meerdere dagen in het rood gereden, hij heeft ervoor gezorgd dat Nederland weer ging geloven in de opvolger van Jan Janssen en Joop Zoetemelk, hij heeft zichzelf én onze ploeg op de kaart gezet. Iwan Spekenbrink en Rudie Kemna zeiden het al aan het begin van dit seizoen; ‘We willen meer zijn dan alleen die sprintersploeg’. Een gewaagde uitspraak, zeker omdat we zo succesvol zijn geweest in het sprinten. Iedereen weet nu dat die uitspraak niet uit het niets kwam. Het seizoen is nog niet voorbij, maar ik durf al wel te zeggen dat dit weer een stap vooruit is voor onze ploeg. Ik hoop dat ik volgend jaar, samen met de ploeg, weer een stap vooruit kan zetten in die ontwikkeling,” laat een trotse Tom Veelers weten.
