Het zwaarste gedeelte voor Tom en Hans Wilms zit er na vijf etappes in de Tour for Life op. Deze wielerkoers voerde de deelnemers de afgelopen vijf dagen over de hoogste Alpentoppen, door de Jura en de Vogezen. De wielrenners en hun begeleiding, waaronder ook Brigitte Scholten, ondergaan deze ontberingen voor het goede doel ‘Artsen zonder Grenzen. Tom, Hans en Brigitte maken deel uit van het Nijhof Twente team, terwijl ook Ellen Lammerink op de fiets en haar ouders Annie en Tonnie (begeleiding) onderdeel zijn van deze Tour for Life. Het is een loodzware tocht en dat heeft niet alleen met de bergen en de afstand te maken, maar de eerste dagen waaide er een harde en vooral koude tegenwind en dat sloopte de deelnemers. Tom Wilms bereikte op de tweede dag nog wel op karakter de top van de Madeleine. Bij het afstappen bleek zijn rug helemaal vast te zitten en kon hij alleen nog maar krom lopen. Op de fiets de etappe vervolgen bleek niet meer mogelijk, maar ’s avonds na behandeling van een manueel therapeut met een kraaksessie voelde het als vanouds en dus kon Tom in de andere etappes zijn Tour for Life vervolgen en dat gaat prima tot op de dag van vandaag. Ook broer Hans Wilms kwam niet ongeschonden uit de strijd. Tijdens de afdaling van de Croix de Fer kwam hij met gelukkig niet al te hoge snelheid in de berm. Hij kwam nog redelijk goed tot stilstand, maar viel toch op zijn wang en kin op straat. Het was een geluk dat de renners van team Nijhof net daarvoor de ambulance hadden ingehaald, die hen nu achterop kwam. Zonder verdoving ontving Hans drie hechtingen in de kin en vervolgde hij zijn weg naar beneden en ook met Hans, op wat pijntjes na, gaat het prima en weet hij deze Tour goed vol te houden. Het is dus loodzwaar voor de deelnemers, maar de finish komt in zicht. Nog drie etappes te gaan voor dat het Tour for Life peloton in Landgraaf neerstrijkt waar de eindstreep is gelegd en alle deelnemende teams een warm onthaal wacht. Daarnaast zorgen alle deelnemende teams voor een fantastisch bedrag voor ‘Artsen zonder grenzen.’ Van hen kregen alle deelnemers een polsbandje voor de start. Dat bandje wordt bij kinderen in ontwikkelingslanden gebruikt om te kijken of ze ondervoed zijn. Als de doorsnee van de pols minder is dan een 2 euro muntstuk!!!!! dan volgt opname of bijvoeding. Dit bandje zit bij iedereen op de fiets, wat een motivatie! Hieronder het verslag van Team Nijhof Twente vanaf het vertrek uit Nederland tot en met etappe 4.
We vertrekken!
Vrijdagmorgen, kwart voor vijf! Opstaan, want vandaag vertrekken we om 06.00 uur. Om 05.30 uur verzamelen, laatste dingen inpakken en nog snel een kop koffie. Toch best wel gespannen gezichten en nerveuze bewegingen. Afscheid nemen en dan in colonne op weg naar Bardonecchia. Voorop de door L&S prachtig omgebouwde materiaalbus van Autorent Bleeker , dan de wat groot uitgevallen camper van Henk Pen Caravans en als laatste de door de PSOV (Politie Sport en OntspanningsVereniging) beschikbare gestelde personenbus. Geweldig dat Ralph en Patrick van politie Twente ons naar Italië brengen. Jammer dat ze morgen al terug moeten naar NL, ze hadden ons graag zondag van start zien gaan. Dan zaterdagmorgen maar naar het vertrek van de Belgische Tour for Life om hen uit te zwaaien.
Tanken in Luxemburg (goedkoop) met uitzondering van de bus van de PSOV. Net op het verkeerde moment met veel bravoure de anderen inhalen en ‘gassen’ en de afslag naar het tankstation missen! Afgesproken om elkaar weer te ontmoeten bij het eerste tankstation in Frankrijk. Cowboys zijn het soms die lui van de politie!
De dag valt samen te vatten als volgt: 2 tankstops, 3 plaspauzes en 1150 kilometer: dan ben je 14 uur verder. Wellicht is het leuker om ‘ gewoon’ terug te fietsen!! Maar daarover later meer.
Zaterdag 30 augustus
Bongiorno vanuit het zonnige Bardoneccia. Na een toch lange reis hebben we vannacht heerlijk kunnen slapen in het voormalig Olympisch hotel (Turijn 2006) Hotel heeft meer weg van een voormalig Oostblok jeugdherberg. Ook in de ontbijtzaal hadden ze alles goed verlicht met TL buizen….
Tegen 9 uur afscheid genomen van onze crew, Ralf en Patrick. Echt keigaaf dat jullie ons veilig naar Bardoneccia hebben gebracht.
Met ons team hebben wij de deelnemers aan de Belgische versie van de TFL uitgezwaaid. Zij startten vanmorgen met hun TFL. Aan de start veel gespannen koppies kunnen ontdekken, zal bij ons niet anders zijn. Na deze goede daad ons zelf op het zonovergoten terras getrakteerd op een kopje koffie. Zullen we nog even een rondje infietsen?? Col d’ Echele, altijd lastig. Hebben we er wel goed aan gedaan om mee te doen aan deze uitdaging??? De twijfel sloeg bij sommigen toe. Maar toen we eenmaal de top bereikt hadden, was alle twijfel weg, zo verschrikkelijk mooi hier, wat een uitzicht. Goede test geweest, paar kleine mankementen aan de fiets konden hersteld worden en wat smaken bij terugkomst de gehaktballen van Hans Fokke lekker. Vanavond wacht ons nog de officiële opening van de TFL, die we wel of misschien niet gaan meemaken. Morgen ervaren we of onze trainingen bij José, nu trotse eigenaresse van Fitcare4you en de spinningmarathon bij van Wijnen te Goor hun vruchten hebben afgeworpen. Beetje zenuwachtig voor morgen zijn we wel……
Zondag 31 augustus, onze Tour for Life is begonnen
Alle teams werden vanochtend één voor één weggeschoten vanaf de centrale vertrekplek. Iedereen kreeg een bandje mee van ArtsenzonderGrenzen dat bij een kind om de arm gedaan wordt om ondervoeding te kunnen ontdekken. Als de doorsnee van de pols minder is dan een 2 euro muntstuk dan volgt opname of bijvoeding. Dit bandje zit bij iedereen op de fiets, wat een motivatie!
Als team werden we als laatste weggeschoten en na de eerste berg de L’Echelle kreeg Thomas een lekke band. Hierdoor konden we de bezemwagen nog maar net voorblijven. Vervolgens stond de Lautarette op het programma. Niet al te steil, maar wel erg lang, 25 km. Met enorm veel tegenwind zijn we kop over kop (ieder een kilometer, dat geven die Fransen dan weer wel goed aan) naar de top gegaan. Een snelle groep en een hele snelle groep bergop en verder hebben we afgesproken dat ieder zijn eigen tempo fietst.
En dan de Alpe d’Huez, wat een …berg!!! Warm, steil en er lijkt echt geen eind te komen aan die 21 bochten. Halverwege bij bocht 14 (vanaf heden de Nijhof-bocht) stonden Rein en Brigitte met het spandoek van Nijhof schoenen ons aan te moedigen. Geweldig! Overigens zijn er velen die ons aanmoedigen, een enorme steun. Op de top werd iedere renner van ons binnen geklapt, door de renners die al binnen waren.
Op de camping was het douchen, installeren, eten en evalueren. Een zware dag, maar iedereen is deze goed doorgekomen. Even naar de avondetappe (briefing voor morgen) en dan slapen.
Oh ja, nog één ding. Het fietsmateriaal was top vandaag!! iedereen was Well-prepared door al het materiaal en sleutelwerk van Slangenbeek Tweewielers, Ten Tuscher en Meulenkamp Tweewielers. Zo goed zelfs dat er in de avond niet eens aan de fietsen gesleuteld hoefde te worden. Wel aan onze lichamen, die vakkundig door Cora en Marjon onder handen zijn genomen.
Maandag 1 september
Na een eerste nacht in de tentjes wordt het om 5.00 uur echt onrustig op de camping. Na ontbijt en klaarmaken van eigen lunchpakket en de persoonlijke ” dope ” van iedere renner is de start om 7.15 uur. Rein en Brigitte begeleiders op de volgbus vertrekken om 8.30 uur op zoek naar de renners aan de voet van de col de Madeleine. Ze zijn net op tijd om de fietsers te verassen met een Frans stokbroodje met kaas van Patricks kaasboetiek. Ook het water van O2life vindt gretig aftrek. Wel is het schrikken om Hans met 3 hechtingen en schaafwonden in het gezicht te zien. Volgende trefpunt is in Albertville waar 3 uur op het team gewacht wordt. Helaas de broertjes Wilms hebben geen geluk vandaag. Tom valt uit met rugklachten. Toch is het een prachtige tocht en na 12 uur komen de renners moe en voldaan op de camping aan. Cora en Marjon hebben het kamp weer ingericht en de Grolsch Radler staat koud. Na eten, douchen, wassen afwassen en massage is het tijd voor de evaluatie. Niels krijgt als beste klimmer een doosje stoepkrijt. hoeft hij zich niet te vervelen als hij telkens op de rest van de fietsers moet wachten. Tom krijgt als de grootste pechvogel de allereerste keer de opkikkerdoorgeefmok. Wordt vervolgd.
https://www.youtube.com/watch?v=gGDHPQnp7HU
Dinsdag 2 september
Dag 3, we fietsen van het meer van Annecy naar Saint Laurent en Grandvoux.
Op papier een etappe die minder zwaar is dan die van gisteren, maar toch 175km en 2900 hoogtemeters.
Het was een zware dag, maar wat was het genieten van de omgeving vandaag! Een koude start langs het meer van Annecy met mooie damp vanaf het water, daarna gelijk een klim, waardoor de benen toch wel weer voelbaar waren.
Hierna de col de Saleve op, een lange klim, maar wat een panorama op de Mont Blanc en het meer van Annecy. Vreselijk koud bij het checkpoint op de top, snel dalen naar warme oorden in het dal. Met flinke tegenwind tussen prachtige wijnvelden doorgefietst naar een stop die facilitair weer tiptop verzorgd was, net zoals de geweldige benefietavond georganiseerd door het ROC Twente.
Als uitsmijter nog de Col de Faucile, klinkt als facile maar dat was het zeker niet. De benen nog even helemaal leeg gefietst naar boven en toen zo snel mogelijk naar de camping voor een lekkere bak soep, warme douche, massage en avondeten.
Nu zo lekker de tent in, morgen weer een bericht!
Woensdag 4 september
Etappe 4: Woensdag gehaktdag, aldus de organisatie. Traditioneel de dag met de meeste uitvallers en de dag waarop iedereen de pijntjes gaat voelen en de vermoeidheid (verder) toeslaat. Helaas bleek dit ook de waarheid voor Jan. Door een peesblessure in zijn knie heeft hij het moeilijke maar verstandige besluit genomen om na 90 km deze etappe niet verder uit te fietsen. Dit terwijl hij super benen had. Wij hopen natuurlijk dat Jan het team morgen weer kan versterken. Vooral de harde en koude wind (tegen) maakte het vandaag tot een zware en koude etappe. We hebben allemaal lopen klappertanden en zullen na afloop van de tour direct een afspraak maken bij tandartsenpraktijk Gervers maken. Gelukkig hadden we vandaag de uitmuntende verzorging van Marjon en Rein om ons van de broodnodige energie te voorzien in de vorm van wraps en stokbroodjes met brie. We vragen ons bijna af of we wel wat kilo’s op de berg achterlaten. In de laatste kilometers nog de berg col du Montvoie van 858 meter hoog. Normaal gesproken een eenvoudige pukkel maar zo voelde het vandaag voor de meesten niet! Dit was het klappertandende klapstuk van de dag. Het is dat het niet verstandig is, maar we konden wel een hartversterkend (alcoholisch)drankje gebruiken. O zo!!!
