Het is al vaak een onderwerp van gesprek geweest en dat zal het ook wel blijven: de vorm op het hok. Een ongrijpbaar iets en het kan zo maar in eens komen maar ook zo maar ineens verdwijnen. Eén ding is zeker, een voorwaarde waar de duiven aan moeten voldoen om in vorm te geraken is een blakende gezondheid. Is aan die voorwaarde voldaan en de duiven komen goed naar huis dan kun je met recht zeggen dat je vorm op hok hebt. Dan maakt het bij wijze van spreken ook niet meer uit wat je ze voert: kippen- dan wel fazantenvoer of de duurste sportmengeling, ze komen toch wel. Maar oh wee als een virus of ander ongemak toeslaat op het hok. Veel liefhebbers zullen dit beeld herkennen: er wordt krampachtig naar middeltjes gezocht om de kwaal op te lossen maar vaak zijn die middelen nog erger dan de kwaal zelf. Zelf dokteren lijkt niet de juiste remedie al zal voormalig veearts Karel Meijers daar waarschijnlijk hele andere ideeën over hebben.
Binnen de Othmarvliegers zijn een aantal liefhebbers, die al wekenlang vorm op het hok hebben. Hun namen kwam men de afgelopen weken diverse keren tegen in de kop van de uitslag: Han Damhuis, Karel en Kas Meijers en Jim van Ingen. Met name op de kortere afstanden is de comb. Meijers overheersend, maar als de vluchten langer worden dan wordt de concurrentie moordend. Dat bleek ook weer eens deze week. Op het programma stond een midfondvlucht van ruim 465 kilometer. Een vlucht welke met wind op de staart voor het gros van de duiven goed te doen is. Het wordt een ander verhaal met de wind op kop. Hoe de weersomstandigheden in Frankrijk en België nu exact waren, was aan de stamtafel van het clubgebouw een discussiepunt. Waar geen twijfel over bestond was dat over de Nutterse essen een straffe noordenwind stond. Kijken we naar de gemiddelde snelheid van de eerst aankomende duif, 1142 meter per minuut, bijna 69 kilometer per uur, dan is het aannemelijk dat op de hele vlieglijn een noordenwind stond. Dat maakt 465 kilometer wel erg lang en transformeert een midfondvlucht zomaar ongevraagd tot een eendaagse fondvlucht. Op die vluchten is het toverwoord energie, dat hebt u vorige week kunnen lezen. Jim van Ingen is de man, die daar als het ware een studie van gemaakt heeft.
Dat die studie inmiddels zijn vruchten heeft afgeworpen is de realiteit van de dag. Uitslagen liegen niet. Vorige week nog de eerste van Salbris en deze week, de midfondvlucht vanuit Nanteuil wederom de eerste. Dit keer met een andere duif maar wel een duivinnetje dat van wanten weet. De 452, een driejarige duivin van het Telgenhofsoort van Gerrit Schepers, wist namelijk al twee keer eerder dit seizoen een wedvlucht op haar naam te zetten. Nanteuil was dus de derde overwinning en dat kunnen er maar weinig nazeggen. Zo’n duif verdient een naam, die eer doet aan haar prestaties, oftewel Triple Crown !
In de slipstream van Van Ingen was het de comb. Meijers die hun eerste getekende, de 602, als tweede binnen de vereniging wist te constateren, net voor hun tweede getekende. Goede duiven dus die als het er toe doet, er zijn. Han Damhuis wist wederom zijn prestaties van de afgelopen te continueren door beslag te leggen op de 4e en de 5e. Compliment ook voor Bennie Steggink, die zijn 1e getekende tussen de elitetroepen wist te draaien.
De volledige uitslag van Nanteuil, 141 duiven van 10 liefhebbers, waarbij de weekendprijs werd aangeboden door Recreatiecentrum De Witte Berg te Oud Ootmarsum.
1 en 10: Jim van Ingen
2,3 en 6: Comb. K. en K. Meijers
4,5, 7 en 8: H. Damhuis
9. B. Steggink.
