Annet Palthe werd bij thuiskomt op Bowen Island verwelkomt door een Otterpaartje. Het meest bijzondere tot nu toe. Hieronder haar verhaal en de bijpassende foto’s in opnieuw een prachtig blog van de ‘oud’ Ootmarsumse.
‘Beautiful Bowen is also Otter-Paradise’
Want zeg nou zelf, waar krijg je vlak bij huis 2 Olijke Otters op bezoek die nieuwsgierig naar een “pratende 2-bener” toe komen zwemmen?!
Foto: Otter paartje
Aan het begin van de redelijk lange en steile oprijlaan is een grote vijver, een prachtig natuurlijk waterreservoir. Vol waterlelies en, als we geluk hebben, een bijzondere vogel óf eenden. Dus stap ik thuiskomend soms, samen met Bummel, hier beneden alvast uit de auto om rond te kijken en te fotograferen. Op de roodoog Woodduck na niets te zien…zo op het oog..!
Foto: Woodduck prima gecamoufleerd
Weer geen ganzen dit jaar…tot nu toe. Dan maar het door Jan Willem gemaakte schattige bronswerk Ganzen Vlucht dat bij Bowen-vrienden op hun terras pronkt. Effe de spanning opvoeren hoor.
Foto: Ganzen Vlucht van vrienden
Een paar meter uit de oever liggen mega grote stenen, als reuzen stapstenen. Nog helemaal onder water te zien in Blog 3. Door de aanhoudende droogte komen de steenstippen sneller en groter te voorschijn.
De nat glimmende grijze otter-vachten lijken op de stenen. Ik zag ze niet eens meteen tot het water rimpelde, doordat de otters letterlijk boven water kwamen. Voorzichtig mij beglurend en mijn lucht opsnuivend…Wat een ongelofelijke gelukstreffer dat ik vandaag op dit moment besloot hier beneden wat rond te koekeloeren…
Foto: Stenen én otters komen boven water
De steeds verder boven water uit komende stenen zijn een prima verstopplek voor de otters.
Foto: KWW…Otters naderen nieuwsgierig
Samen met Bummel naar boven lopend om voor ‘in en om’ iets bijzonders te fotograferen…
Foto: Otter paartje: het meest bijzondere tot nu toe…!!!
We laten Bummel bijna altijd er beneden vast uit. In één streep rent hij dan met reusachtige sprongen en dito snelheid de hele oprijlaan af…om boven de mogelijk aanwezige herten te verrassen, denken we! Als wij boven in de auto aankomen, is Bummel al letterlijk lang en breed het hele erf rond geweest. Dat zien we tussen de bomen en struiken van de zigzaggende oprijlaan door.
Foto: Zij? De otters en ik verrasten elkaar
Bummel ziet / ruikt ze gelukkig!!! niet, is boven op zoek naar herten op zíjn terrein. Anders waren de otters vast meteen helemaal tussen de waterlelies verdwenen en had ik ze wellicht nooit en/of zo mooi dichtbij gezien.
Foto: Hij?
Dan vinden ze het mooi geweest en gaan hun eigen weg. En ik? Ik heb ook een filmpje gemaakt toen ze vlak voor me langs kwamen: duikend, bubbelend en snuivend boven komen loeren. Maar die filmbeelden trillen behoorlijk door de opwinding dat ik deze schuwe dieren mocht en kon ontmoeten. Zo dichtbij ook. Dat begrijp je. Dat bespaar ik jullie én mezelf dus.
Ze zwemmen nog helemaal naar de overkant, hun veilige hol in zoals wij al eerdere jaren dachten dat het was, een prachtige verstop-, rust- én kraamplaats. Wie weet wat we nog gaan zien. Ze leven solitair…
Foto: Otter hol of kraamkamer???
Want wellicht komen ze daar (ook) om jongen te gaan werpen? We weten het nog…. niet. Ze nemen ‘afscheid’ door nog één keer vlak voor me boven te komen. Maar vinden me toch wel heel onheilspellend groot én vreemd. Als ik van ijs was smolt ik subiet…
Foto: “Ie bunt unne vrumde, Ajuus!!!”
Ze flip-flappen wat onhandig maar best snel de oever op…op weg naar de dieper verscholen liggende waterpartijen waar de ons omringende natuurparken vol van zijn.
Nog natrillend van dit feestelijk natuurlijke avontuur rep ik me, de camera koesterend als een diamanten schat, naar boven om Jan Willem alles te laten zien én horen.
Foto: Eigen huisvijver super mooi
Op de golfbaan scheuren we in een karretje rond, omdat het daar zo ongelofelijk stijl op en neer gaat. Maar…toch zag ik onderstaande mooie vogel. Verscholen in de rietkraag om een vijverpartij. Ik kreeg er maar één voor de lens, maar Rooie Sien óf Rooie Siep? waren druk met hun kroost voeren.
Foto: Rooie Sien? De Tricolored Blackbird
Ook – of misschien juist omdat het zo open is?- hier cirkelen de grote roofvogels altijd wel rond, op zoek naar prooi.
Foto: Vulger/Aasgier altijd op zoek naar prooi
En wie hebben we daar? Wie loopt daar, wellicht op weg naar het Hertenbal? Bambi gaat opgetut vast uit…loopt hier met oorbellen aan?!
Foto: Bambi met oorbellen naar ’t Hertenbal?
Maar ook gewoon thuis, beneden bij JW’s bronsatelier, vond ik een hele bak vol veren. Was vast een klein maar lekker maal, want ik vond totaal geen botresten, alleen de veren.
Foto: Schoon op
De zonsondergangen blijven een hele poos bijzonder van kleur én atmosfeer. In zo’n grote rode vorm zag ik ze nog nooit. Net of er rode nevelen om die zonet nog felgele zon cirkelen.
Foto: Bloedrode zon
Als we bij vrienden voor de lunch komen heeft er nóg iemand lekkere trek en die laat dat luidkeels weten.
Foto: Hongerig roepende (jonge?) raaf
Onze Canadese gastvrouw heeft charmante geinige servetjes: subtiele elegantie net als Shannon zelf.
Foto: Gezelligheid kent geen tijd…
Vanaf het lunchterras zien we hier heel duidelijk de verschillende maten van de passerende boten: van (heel) groot tot veel klein(er)… Deze grote veerboot pendelt bijvoorbeeld vanuit West-Vancouver op en neer naar Nainamo. Hier samen te zien met een flinke zeilboot, als David en Goliath
Foto: Goliath en David
De volgende dag gaan we samen met de familie op stap naar de grote stad, maar eerst in de ‘line-up’ oftewel in de rij voor de Ferry. Altijd leuk om te zien wat er weer groeit en bloeit langs die vaak gortdroge zijkant. Dit knappe klaproosje verkort je wachttijd en fleurt je letterlijk helemaal op…
Foto: Knap Klaproosje
Het winkelcentrum in Vancouver is enorm lang én diep/hoog en ligt aan The Lonsdale Quay en heet daarom ook zo. Waarschijnlijk is (een deel van) de vroegere scheepswerf als basis voor dit hedendaagse winkelcentrum gebruikt. Als je genoeg hebt van de drukte binnen ga je buiten heerlijk zitten. Wat drinken & eten, muziek luisteren of zelf musiceren, wat rondbanjeren en dus volop van het leven genieten. Mét zicht op Vancouvers skyline
Foto: Vancouvers skyline vanaf Lansdale Quay
Alles is hier, net als op Bowen, letterlijk opgefleurd met veel en grote hangpotten vol met uitbundig bloeiende planten…en die zien er zeer Nederlands qua soorten uit. NB: Je ziet op onderstaande foto ook duidelijk de zware stalen constructie van de vroegere scheepswerf. Spannend hergebruik!
Foto: Hangplanten: Dutch Design?!
Als we in alle drukte binnen onze lunch hebben buitgemaakt, gaan we buiten eten. Het is wel duidelijk dat iedereen hier zijn kostje zelf bijeen moet scharrelen, óf zelf betalen óf for free…
Foto: Kraaimans luncht for free
We zuigen de hele atmosfeer en alles wat er rondom ons gebeurt als geniet-sponzen op. Een waar Walhalla voor een camera-klikkert zoals ik… Heel veel woorden hebben de plaatjes niet nodig want het is feitelijk van alle dag: alleen de achtergronden, talen, geuren en kleuren zijn anders. Deze vriendelijke Senior geniet zichtbaar en geeft deinend en dirigerend het ritme van de muziek aan: speaker-boxen ergens? Wij zien en horen eigenlijk niks…
Hij is vast een bekende hier, want enkele voorbijgangers maken even een praatje met hem. En dan deint hij weer vrolijk verder.
Foto: Senior geniet deinend dirigerend
Vancouver herbergt dé vermaarde Filmacademie, op meerdere locaties zelfs. Daarom kijkt men hier niet vreemd op als er weer eens ergens een filmploeg bezig is. Wij vinden het wel spannend…want wat is de story? Wat gaan ze doen? Wat moeten ze uitbeelden en wat zien wij, die dat niet weten?!
Maar er bleek toch geen camera aan te pas te komen… gewoon een stomme film?!
Foto: Geen camera: gewone oefening…!!!
Als we dan binnendoor weer langzaamaan richting uitgang lopen kijken we toch nog leuk onze ogen uit…
Foto: Je kijkt je ogen uit…
… en wie weet hoe wiet er uit ziet? Is het Engelse Wheatgrass wel wiet…het duizelt in me, ik weet het ff niet meer hoor…
Foto: Is Wheat wel onze wiet…?
Laat me even rustig nadenken, dan kom ik er wel op, denk ik. Dan word ik geholpen door een goede moderne fee…
Foto: Joehoe! Ik weet het! Het is Tarwegras!
Gelukkig is er ook een rustpunt te zien in deze hectiek van alle dag en gaan we tevreden geladen met koopjes en massa’s indrukken en foto’s huiswaarts.
Foto: Goede Vancouver-Fee zwaait ons uit
Hoorde, hoorde haar nog net fluisteren…”Tot de volgende keer!”
Fijne zomer / vakantie en tot Blogse
Groeten namens Jan Willem en poot Bummel
Groetjes Annet
