Annet Palthe heeft haar vijfde blog opgestuurd. Het heeft wat langer geduurd door meerdere oorzaken, maar het heeft wel tot gevolg dat er weer allerlei dingen gebeurd zijn, die het lezen van dit blog meer dan waard maken. Een uil voor de camera, het ‘opruimen’ van muizen, een ontmoeting met een Canadese gouden medaille winnaar, de zonsverduistering en de avontuurlijke tocht naar een prachtig kunstwerk. En natuurlijk is dit blog voorzien van prachtige foto’s!
Veel leesplezier.
Foto: Uil gespot, de Barred Owl geheten
Net zo verrukt als wij -én jullie- waren over de otters, hebben we nu een heuse uil rondom het huis letterlijk in beeld…!
Evenzo plotseling als de otters er waren, vliegt er ineens op weg naar ons eet-uitje, een flinke uil voor ons uit. M’n camera tevoorschijn grabbelend en Jan Willem beide ramen openend, proberen we beiden, stapvoets rijdend, mobiel en camera goed te richten…met zeer matig resultaat door het afnemende licht. Grote frustratie alom, kun je begrijpen!
Uil-mans dook vlak voor de (otter-) vijver het loofbos in, en vloog met een soort U-bocht terug de berg op. Vanaf een verre tak zat hij veilig, half afgewend, ‘ready to take off?!’, voorzichtig over z’n schouder naar beneden te koekeloeren. We beloerden elkaar…
Foto: Ready to take off?!
Als we ‘s avonds laat naar huis terugkeren, rijden we verwachtingsvol stapvoets de berg op….niets.
De volgende ochtend ga ik eens nieuwsgierig voorzichtig kijken of er braakbal-sporen te vinden zijn of veren of iets dergelijks…Verbaasd / roerloos zit Uil-mans me ‘op te wachten’, de prachtige tekening van zijn verenkleed hier goed te zien. Probeer dan maar eens gewoon rustig te blijven ademhalen…en langzaamaan richten en de juiste cameraknopjes indrukken…pffffff
Foto: Uil-mans kijkt roerloos op me neer
De Dierengids leert later dat dit de Barred Owl is, met een spanwijdte van ruim een meter. Lokale vrienden bevestigen dat ze hier wel leven, maar meer in de natuurparken en grote bossen / wouden. Niemand die we kennen had ze nog ooit in de ‘tuin’ oftewel op eigen grond gespot, laat staan zo van dichtbij kunnen vastleggen. Boffen dus!
Foto: Bekijkt verbaasd Bummel-hond en mij-mens
Dat deze uil hier zit heeft waarschijnlijk alles te maken met het feit dat wij er het grootste deel van het jaar juist niet zijn! Te schattig! Nog ééntje dan. Als je inzoomt in de ogen zie je erin weerspiegelt wat hij ziet: oprijlaan, auto en camera-kijkerd!
Foto: Uil Tuyl: ogen als spiegeltjes
En geloof het of niet…maar we gaan een uurtje later naar de Bowen Art Galerie om de nieuwste kunst te bekijken: ze maakt heel abstract werk, alles in cirkels. Maar laat zij er ook een uiltje tussen hebben hangen!
Foto: Kunstzinnige uil
Een kleine stap terug in de tijd: we hadden vlak na aankomst last van muizen, voor het eerst dat het huis in 2004/5 gebouwd / opgeleverd is. Zijn die muizen & de uil het mogelijke verband?!
Totdat ik enkele muizenkeuteltjes zag, begreep ik pas waarom Bummel zo geïnteresseerd was om steeds langs te keukenplint te snuffelen. Dacht dat die boef-woef op zoek was naar lekkere gevallen hapjes…Andere gasten waren hem al vóór!
Dus kochten we een muizengarage… En inderdaad zat daarin de volgende ochtend meteen een keurig geparkeerde muis – Micky of Miny?- met prachtig grote angstige ogen én oren.
Foto: Zelf ingeparkeerde muis
Kees, onze Hollandse gast van dit jaar, heeft op ons verzoek wat Hollandse guillotine-muizenvallen meegebracht. De Canadezen vangen ze alleen….! Maar wij vinden dat ergens anders loslaten (bij niet leuke buren??) of verdrinken niks. We laten ‘m elders los: zo ook weer een lekker hapje voor de uil?!
Foto: Free Miny/Micky …
Bummel kijkt er niet naar om, te klein om mee te stoeien. Gaat lekker het waterbassin in.
Als we een paar dagen later ontdekken dat zowat ALLE verpakte eetwaren aangevreten zijn is de maat vol: alles gaat in respectievelijk de kliko en/of plastic dozen.
Foto: Harde plastic dozen moeten helpen
Zelfs de aluminium verpakking met zoute notenmix was de klos… moeten de TV misschien ook nog blokkeren… zie ze al languit liggen schuddebuiken van het lachen voor de ook hier leuke en/of spannende kinderfilmpjes / Engelse krimi’s…maar vond niets verdachts in of onder de bank!
Paar dagen later zit er toch weer ééntje in, de 2e dus, nu in de Hollandse killing-machine, die Kees heeft meegenomen …ach-erm! Gooien ‘m onder de uilenboom. Maar ben wel blij: vind het toch ‘jakkie bah’ dat ze nachtelijke strooptochten organiseren in de keukenkast! Hierna blijft het schoon en stil…tot nu toe
Foto: Hollandse “Kattekop” heeft beet… de laatste?!
Zus Yvon heeft/weet een mobiele groenteman, die vrijwel alles zelf vers verbouwt dan wel aanvoert. Het is dus altijd weer feest om daar heerlijk vers geurende groenten en allerlei seizoensfruit te scoren.
Foto: Heerlijk vers geurend groente en fruit
Yvon ziet daar opeens ook de Canadees John Richardson staan. Hij werd in 1984 als één van de acht roeiers Olympisch gouden medaille kampioen. Yvon was de 1e vrouwelijke roeister in Canada in 1964. Yvon was in Nederland al 10 jaar een enthousiast roeister voor ze emigreerde naar Canada. Daar kennen ze elkaar dus van.
Na even wat persoonlijke verhalen te hebben uitgewisseld gaat het al gauw over slechts één ding wat Yvon, Randy, Jan Willem en John gemeen hebben: roeien.
Foto: John Richardson: Gold Medal winner 1984
Spontaan nodigt hij ons uit naar zijn roeiboot in ‘zijn’ jachthaven te komen kijken: alleen als introducé kom je daar in.
Dus doen we dat. Jan Willem mag zelfs zijn zogenaamde ‘ruwwater’ roeiboot uitproberen. Wel eerst uitleg over deze speciale boot.
Foto: Instructie én spiegel stellen before take-off
Want met roeien vaart de roeiboot wel vooruit, maar jij zelf zit als roeier achterstevoren. Dus als je alleen roeit, dus géén stuurman/-vrouw hebt moet je wel zélf goed kunnen uitkijken…door middel van een achteruitspiegel kijk je prima vóórruit….toch?!
Foto: Jan Willem kiest het ruime sop…
…en komt heelhuids weer terug. Na uitvoerig de boot te hebben besproken gaat John zelf zijn bijna dagelijkse rondje roeien en wij zwaaien hem uit.
Foto: Bye bye, Golden John!
Als we weer thuis zijn worden er 2 bomen van te flinke takken afgeholpen…dus hebben we daarna een lekker verzetje verdient beneden in het stadje. Humeurig verwende kater George vindt dat hij ook een slokje van de terrasgasten mag nemen: niet aaien dan haalt hij waarschijnlijk uit, aldus zijn lieve vrouwtje -de Chocolade-winkel-eigenares- én de verrukkelijke chocolade maakster. Haar spreekt niemand tegen…
Foto: Kater George heeft letterlijk tafelmanieren
Later beneden langs de baai en haven wandelend zien we iets fascinerends: hebben man en vrouw ruzie? Moet ‘ie voor straf onder water zwemmen??? Als hij weer veilig ademhalend, mét snorkel, boven komt blijkt hij gelukkig gewoon iets aan de boot onder water te hebben gerepareerd!
Foto: Letterlijke ‘bootwerker’ dus
Jan Willem wil zelf graag een grote stoere buitentafel maken! Dus gaan we hout halen, maar ook naar de lokale smid om een stalen onderstel te laten fabriceren.
Foto: ‘Ronde’ tafelgesprek met smid
Door naar de houtzagerij. Planken, 6 massieve jongens, worden ter plekke met gillend geweld gezaagd in gelijke lengten. Die maken we thuis zelf stevig vast, fixeren ze aan elkaar. Tafelblad klaar. Omdraaien en het op maat gemaakte stalen onderstel erop schroeven. Alles samen weer terugdraaien is ff flink blazen, hijgen en puffen…maar het staat geweldig. Nog even met olie bewerken voor een mooi houtnerf-effect én goed als impregneermiddel én houdbaarheid. Door massieve materialen stormvast-zwaar en ‘all-weather-proof’ om het hele jaar buiten te blijven staan. Prachtig!
Foto: Zelf gemaakte all-weather terrastafel
Jan Willem ’s jeugdvriend Kees, uit Nederland, komt logeren en we laten hem allerlei interessante en lievelingsplekken zien. Maar er worden ook bomen gezaagd en samen lekker gegolfd.
Foto: Meppen en k(n)arren maar…
Op 21 augustus is er een zonsverduistering. Vriendin Sally had ons erop geattendeerd en komt bij en met ons kijken. Maar we hebben géén speciale zonnebril…!
Foto: Zonsverduistering 10.36 uur
Sally neemt een heel slim idee mee: door een stripje ouderwetse negatieven kun je wel zo nu en dan veilig tegen de zon inkijken en de verschuivende zonsverduistering volgen.
Dus gezellig koekeloeren met z’n 4-en. Je voelt het ook echt afkoelen, wat juist heerlijk is met de langdurige hittegolf die we hier hebben. ’t Is al 3 maanden lang gort droog en de temperaturen schommelen tussen de 23 C ’s nachts en 35 C overdag! Maar het went en in huis blijft het door de beplante daken lekker koel: nooit boven de 25 C.
Foto: Zonsverduistering 11.00 uur: al veel verder
s Middags gaan we, weer ge4-en, de benen strekken: ‘het geheime kunstwonder van Bowen’ bekijken. Sally weet de NIET gemarkeerde weg. Blijkt een echt fikse klim om Bowen’s Mastodont te vinden…circa 40 minuten hijgen en puffen.
Maar dan, ineens, zien we op de rots boven ons Zijn Kop op ons neerkijken…
Foto: Mastodont-kop zien we het eerst
Meer struikelend en glijdend klauteren we de honden achterna, maar dit Kunstwerk is elke stap en zweetdruppel waard, om zelf te gaan zien…Ik blijf er nog even onder staan om wat plaatjes te schieten, kan ik mooi wat op adem komen!
Foto: Jan Willem & Bummel onder Mastodont-kop
Zo kun je de grootte van de Mastodont beter zien en een goed idee krijgen van de maat van dat giga-grote ‘houten beest’. Wat een WAAR KUNSTWERK. Zelfs Bummel gaat boven hijgend uitgeput liggen…en dat zegt wat. Maar hij en Sally’s 2 honden waren wel het eerste van de meute boven.
Foto: Dankzij Sally zien/vinden we de Mastodont
Dan ruilen en klauteren Sally en ik van plaats, want ook ik wil wel met de Mastodont op de foto…Wauw, wat stoer
Foto: Stoer met de Mastodont op de plaat
De kunstenaar heeft ELK stuk / stukje wrakhout van het strand beneden naar boven gesjouwd….daar moet ‘ie jaren over gedaan hebben. Alles klopt aan deze Mastodont: een oerolifant.
Het is de steile tocht van circa 45 minuten echt klauteren méér dan waard….en weer naar beneden ook. Feitelijk was dat gevaarlijker, omdat je door die steile afdaling gauw gevaarlijk snel naar beneden glijdt! Alles gaat gelukkig goed…
Jan Willem had een longontsteking en ik heb een hardnekkige keelontsteking vandaar dat dit 5e Blog wat op zich heeft laten wachten. Er ligt weer genoeg lees- en kijkvoer klaar, dus graag tot de volgende keer.
Met onderstaande rustige foto van een verstilde Japanse theetuin midden in wereldstad Vancouver wil ik jullie graag een gezellige lees-en kijksessie wensen.
Foto: Japanse theetuin midden in Vancouver
Groeten vanuit een relaxt Bowen en graag tot Blogse,
Annet Palthe
