“Niets is onmogelijk! Dit zal een uiterst zware wedstrijd worden, maar we zijn absoluut niet kansloos. Vecht voor wat je waard bent en vecht als een team. Laat dit propvolle bad zien waar we van gemaakt zijn.”
Met deze woorden sprak Peter Jonkman zijn team toe tijdens de aanloop naar een wedstrijd die vooraf werd gezien als onmogelijk. In het bekertoernooi was De Zaan uit Zaanstad het volgende obstakel, een team dat twee niveaus hoger uitkomt dan de Tubbergenaren.
Het krachtsverschil was in de eerst periode wel erg duidelijk. De bezoekende ploeg was uiterst scherp op de counter, er ging bijna geen enkele pass verloren en in de afronding waren ze erg efficiënt. VKC probeerde aanval na aanval op te zetten, maar de tegenstander zat er erg goed op. Midvoor Raymond Broenink kon nauwelijks worden bereikt en gedwongen schoten uit de tweede lijn waren het enige gevaar van de kant van VKC in de eerste periode. Doelman Chiel Paus krabde zich dan ook nog even achter de oren toen hij een 0-8 op het scorebord zag aan het eind van de eerste periode.
Peter Jonkman wees zijn team nog eens op de gemaakte fouten en inspireerde zijn team met het inzetten van andere spelsystemen. Dat zijn boodschap goed overkwam, werd in de tweede periode uiterst duidelijk. De aanvallen werden uitgevoerd met meer rust in het spel en dit resulteerde dan ook in het eerste doelpunt van de thuisploeg. Een schot van Bram Paus kon nog worden gekeerd door de doelman, maar midvoor Raymond Broenink wist in de rebound, met een verdediger nog op zijn rug, de doelman knap te passeren. Niet veel later was Raymond wederom trefzeker, waarna ook Bram Paus twee minuten later de doelman wist te verschalken met een loeihard schot vanaf 8 meter in de korte hoek. De tweede periode was al een stuk beter van de thuisploeg, maar de achterstand bleef liep op tot 3-13.
De derde periode bracht meer van hetzelfde. VKC toonde lef en ging zorgvuldiger en effectiever met haar kansen om. De Zaan bleek wel consequent over meer klasse te beschikken en was de overduidelijke baas in deze wedstrijd. Het grootste hoogtepunt van deze wedstrijd kwam echter niet uit het water, maar langs de badrand. Het bad zat propvol met ruwweg 50 luid aanmoedigende toeschouwers, die helemaal wild werden bij elk doelpunt, ook al was het een gelopen race. Dit hield het plezier in het spel van de thuisploeg en zorgde voor toch weer drie treffers van Harm Harmsen en tweemaal Bram Paus: 6-20.
Het vierde kwartje begon meteen met een hoogtepunt door een spatzuiver doelpunt van schutter Bram Paus, waarmee hij de doelman van De Zaan nog wekenlang nachtmerries zal bezorgen. Dat het niet genoeg was deze periode was duidelijk, want het klassenverschil bleef vrij duidelijk. VKC heeft echter gestreden voor wat het waard was en liet bij vlagen uiterst verzorgd spel zien. Met een toch wel flinke uitslag van 7-24 moet VKC’03 noodgedwongen het bekertoernooi verlaten, maar het team houdt de rug recht en kan zich nu volledig richten het de competitie.
De Man of the Match was na de wedstrijd niet erg lastig te bepalen. Er was één speler waar de uitploeg, en met name de keeper, nog wel eens aan terug zal denken. Met een enorme werklust, zowel aanvallend als verdedigend erg verzorgd spel en maar liefst vier van de zeven doelpunten is Bram Paus de onbetwiste Man of the Match van deze wedstrijd geworden. Bram, van harte!
Eindstanden per periode: 0-8, 3-5, 3-7, 1-4
Doelpunten: Bram Paus 4x, Raymond Broenink 2x, Harm Harmsen 1x
