Vaak gebeurt het dat je een mening geeft over het een of andere onderwerp en even vaak gebeurt het dat iemand anders je om een motivatie vraagt over het standpunt. Of dat er een discussie volgt naar aanleiding van jouw mening of standpunt. We komen er klaarblijkelijk niet meer onderuit onze standpunten te moeten verdedigen en vaak is het voor de ander onmogelijk te accepteren dat je geen onderbouwing kunt of wilt geven. Vaal als resultaat oeverloze discussies over inzichten en meningen.
Nu na de verkiezingen word je uitgedaagd en is het ‘bon-ton’ om uit te moeten leggen waarom jij vindt dat ‘die of die partij’ het bij het betere eind heeft dan de andere partij(en). Met als resultaat verschillen van inzicht en rood aangelopen hoofden. Wat zou er gebeuren als je jezelf erin oefent om niet tegen te spreken? Niet uit onderdanigheid of door gebrek aan kennis maar simpel uit vrije keuze. Door alleen rustig en beslist te zeggen wat jij wil of vindt. Zonder uit te leggen waarom. Als je namelijk gaat uitleggen waarom zijn er twee valkuilen. De eerste is dat je in de verleiding komt om de ander ervan te overtuigen dat jouw visie de betere is. Trap niet in die valkuil! Laat die vorm van zendingsdrang los. De tweede valkuil is dat als je iets gaat uitleggen, je al min of meer jezelf aan het verantwoorden of verdedigen bent. Waarom zou je?
Toch: als iemand jou vraagt waarom je zus of zo wilt of doet, zou jouw simpele antwoord kunnen zijn; …’daarom!’ Meestal volgt er dan, na even een stilte, verwarring. Mensen zijn niet gewend iets anders doen dan advies opvolgen en als je een dergelijk antwoord geeft doorbreekt dat absoluut de norm. Dat is lastig voor de ander die zich al had voorbereidt op een discussie die nu niet volgt. ‘Maar je móet dit of dat!’…zal de ander nog proberen om jou ervan te overtuigen dat een antwoord en standpunt toch wel erg belangrijk zijn!
Vaak realiseren die mensen zich niet dat ze jou van raad willen voorzien; een raad waar jij dus niet op zit te wachten. Of nog sterker; dat ze jou het bevel willen geven, door dwingend te herhalen, te denken en doen zoals zij dat doen. Luister, knik dat je het standpunt begrijpt en spreek vooral niet tegen. Zo vermijd je een ongewenste discussie. Hoewel discussies wel degelijk zinvol kunnen zijn om het gesprek aan te gaan en om kennis van andere opvattingen op te doen. Of het nu om politiek gaat, inentingen, orgaandonatie, ufo’s of euthanasie.
Je merkt dat veel mensen, zonder dat ze dat beseffen, uitgaan van een heel bepaald wereldbeeld, tamelijk materialistisch en eenduidig. In dat wereldbeeld heeft de mens alleen een stoffelijk lichaam en leeft slechts één leven op aarde. (‘in de hemel is geen bier daarom drinken we het hier’, en, ‘je leeft maar één keer’!!)
Met een onsterfelijk deel van de mens en een voortbestaan na de dood wordt vrijwel geen rekening gehouden. Als je uitgaat van een opvatting dat een spirituele werkelijkheid erkent, is de kritiek vaak dat een dergelijke werkelijkheid op aannames berust en niet te bewijzen valt. Dat mag zo zijn, maar het materialistisch wereldbeeld berust ook grotendeels op aannames waarvan de waarheid evenmin bewezen kan worden.
Een materialistisch wereldbeeld is mèt de wetenschap die eruit voortvloeit, niet per definitie meer waard dan andere, meer spiritueel georiënteerde wereldbeelden. Hoewel de aanhangers zich wel zo gedragen.
Waarom dat zo is? Daarom!
Dit artikel is gebaseerd op een schrijven van utz verzendantiquariaat.
