Een veel gestelde vraag, die je als duivencoach vaak krijgt is: “Hoe train je postduiven”. Dit volgt meestal op de vraag hoe de sport überhaupt in elkaar zit. Hoofdzaak is dat wij niet tegen onze duiven kunnen zeggen: “Trek even een sprintje van huis tot de kerktoren, draai dan 2 rondjes, maak een looping en kom dan weer terug. Zit je dan onder de 45 seconden, krijg je een snoepje” of zoals met paardensport dat je daadwerkelijk kunt sturen. Over enkele alinea’s is u het allemaal duidelijk.
Natuurlijke drang
Het begint allemaal bij de natuurlijke drang van vogels om überhaupt te vliegen. Ze hebben vleugels en zullen deze, ongeacht wat wij doen, gebruiken. Postduiven hebben daarnaast door jarenlange evolutie een gewoonte om terug te vliegen naar de geboortegrond óf naar de plek waar ze opgroeien tot ze 2 maanden oud zijn. Met de wetenschap dat jonge duiven reeds op 5 maanden leeftijd de eerste wedstrijden vliegen, is het duidelijk dat in die tussentijd een goed én duifvriendelijk trainingsbeleid wordt gehanteerd door de coaches. In een notendop komt het er op neer dat een duif van ongeveer een maand oud volledig zelfstandig is en wordt verplaatst naar het juniorenhok. Hier zullen ze 2 weken de tijd krijgen om aan het hok en de omgeving spelenderwijs te wennen. Na 2 weken zullen de meeste coaches er voor kiezen om de duiven verplicht naar buiten te begeleiden, waardoor ze hun natuurlijke drang om de omgeving te verkennen gaan gebruiken. In deze inprent-periode beginnen we met de duiven op een nieuwe manier te communiceren, namelijk via het voer.
Communicatie via voer
Dit klinkt misschien gek maar een duif die zich goed voelt, vliegt graag. Een duif die gezond is, vliegt langer en een duif die in een goed hok zit, vliegt vaak ook hoog. Een duif die te dik is vliegt wel, maar kort. Een duif die te weinig energie heeft vliegt vaak niet en luistert slecht. En zo hebben de coaches een soort gebruiksaanwijzing voor allerlei situaties in hun hoofd. Meestal door jaren ervaring opgebouwd. Terugkomend op de trainingen, de jonge duiven worden lichter gevoerd, waardoor ze actiever worden. Ze krijgen meer energie, het ‘baby-vet’ verdwijnt en ze krijgen zin om te vliegen.
Duivencoaches communiceren dus met voer. Wie kan voeren, kan prijzen winnen. Sommige coaches maken er heel véél werk van, anderen houden het bij een of twee soorten voer. Máár voor duivensport is voer ook de sleutel tot géén succes. Teveel is namelijk in de duivensport nooit goed.
Trainingen
Bovenstaande voedings-communicatie is een rode draad voor zowel oude als jonge duiven. Als coach kijk je dagelijks hoe je duiven zijn en pas je je voeding aan óf je laat de duiven zich aanpassen (duurt enkele jaren) aan het systeem dat de coach gekozen heeft. Vervolgens zijn de 3-R’s belangrijk, de opvoeding-pijlers: ‘Rust, Reinheid en Regelmaat’. Voor de trainingen is de regelmaat van belang om de duiven in de juiste forme te krijgen. Dus laten we doorgaans iedere groep duiven (junioren, senior doffers en senior duivinnen) 1 keer per dag op dezelfde tijd los. Als we dan goed gecommuniceerd hebben met de voeding, en de drie R’s op orde, dan zullen de duiven na enige tijd uit het hok stuiven wanneer ze de vrijheid krijgen. Wat we dan graag zien is een groep postduiven dat met snelheid en speelsheid door de lucht manoeuvreert en dit voor een periode van ongeveer 1 á 1,5 uur per dag.
Africhten van duiven
Om de duiven het vluchtelement te leren, brengen we de duiven soms ook zelf een stukje weg. Zelf doen we dat vaak tot 20 à 30 km hemelsbreed. Als we verder gaan doen we dat met de hele regio, zoals afgelopen weekend bijvoorbeeld vanuit Kalkar. Een trainingsvlucht voor zowel de duiven als de coaches. We kunnen even alle elektronische antennes testen, de chipringen van de duiven worden getest en het inkorven in deze corona-tijd werd voor het eerst getest. De snelheid van de duiven afgelopen weekend lag echter hoger dan verwacht! Daardoor werd onder andere Oscar Ossenvoort verrast, die in alle rust dacht even het klokje aan te zetten, en toen hij het drinkwater klaar wou zetten, hoorde hij een duif aankomen. Eenmaal kijkende op het klokje, bleek het al nummer 2 te zijn. Na wat moderne communicatie via telefoon, apps en internet bleek dat hij de snelste duif had van deze training. Door de Corona-protocollen zijn we de komende tijd genoodzaakt enkel in trainingsverband te vliegen zonder officiële uitslagen, wellicht veranderd dit nog in dit seizoen. Belangrijkste is echter dat we weer kunnen vliegen en dat is voor de duiven ook véél beter.
Aan iedereen, die hieraan heeft meegewerkt om dit landelijk en regionaal voor elkaar te krijgen dan ook een welgemeend “Dank u wel” namens alle liefhebbers!
Jim van Ingen
