Het vijfde blog in deze zomereditie heeft even op zich laten wachten. De reden wordt beschreven in deze bijdrage van Annet Palthe, die weer bol staat van allerlei belevenissen. Ze is 3 kilo lichter en een jaar ouder en met dat laatste willen we haar van harte feliciteren. En dat doen we met iedereen, die haar vanuit het Ootmarsumse kennen.
Canada…door de ogen van Annet Palthe
Tja, ik moet eerlijk bekennen dat dé Sara zich met haar leeftijd over mij heeft ontfermd! Je ontkomt er gewoon niet aan. Het enige vervelende in mijn geval was … een week lang veel badkamer bezoek! En dat was vaak rennen geblazen…Min 3 kg. zit ik nu toch, hoewel verlaat, achter de pc om aan het Blog toe te vertrouwen wat we zoal beleefden. De Dutchman van het tuincentrum heeft soms zijn papegaai bij zich. De derde keer dat we d’r zagen herkent Lorre blijkbaar je stem, als we geanimeerd met de baas een praatje maken. Ja, Lorre wil inderdaad “koppie-krauw”. Nodigt me uit, met d’r koppie naar beneden toe, en is er al helemaal klaar voor. Zegt zelf dan ook “koppiekrauw” met haar speciale papegaaien-stemmetje. Dus ik gezellig met de 30 jaar jonge Lorre praten.
Lorre boven op haar kooi
Een stap verder is dat ze me lekker vindt koppie-krauwen, dus moet ze me genoeg vertrouwen om op mijn schouder te komen zitten…toch beetje eng, dus wachten we nog even. Ze moet voelen dat het voor mij ook oké is, anders kan ze lelijk bijten met die grote haaksnavel. Dus ik even rondje lopen en puffen…Weer koppie-krauw en dan is het hupsakeetje, op m’n schouder.
Lorre “koppiekrauw”
Het hertenroedel was zo vriendelijk om bijna elke avond door de ‘voortuin’ te komen banjeren. Nadat ze er aan leken te wennen dat “die twee 2-beners” buiten kwamen staan – zodra de detectie-lamp aangaat weten we dat ze er zijn – trekken ze zich, knabbelend en vooral behoedzaam kijkend, langzaamaan toch terug het donkere groene woud in. Daarom konden de avondopnames eindelijk toch redelijk lukken, zelfs zonder flits om ze niet al te veel af te schrikken. We denken dat de hinde Bambi’s moeder wel eens kan zijn…
Bambi’s mammie?
We konden niet zeker zien of Bambi er ’s avonds laat bij was, dus we weten niet of ze echt alleen is of bijvoorbeeld toch steeds alleen extra op pad gaat…zoals naar ons toe. Maar de afgelopen dagen, met de ochtendkoffie, stond ze er ineens weer, helemaal alleen. Ze gaat zo schitterend op in de omgeving dat ze er al wel een poos kan ‘zijn’ zonder dat we haar zagen. Ze lijkt, als we haar zien, te zeggen: “Kiekeboe… je zag me eerst helemaal niet hè???”
Bambi goed verborgen …
Bummel staat helemaal met z’n neus in de lucht, achter de hor: om Bambi te lokaliseren? Want ineens sluip ik, wéér, met de camera naar buiten en maan hem fluisterend dat hij naast óf binnen moet blijven. Binnen dus.
Bambi laat zich inmiddels al ruim 12 minuten bekijken en fotograferen. Gaat zelfs dichterbij en vrij(er), dus minder beschut, in het veld staan.
Bambi frank en vrij
Jan Willem ziet als hoogst haalbare goed dat Bummel gewoon “naast” mee richting herten moet kunnen lopen. Met de zender om gaat het vanmorgen dan gebeuren. Ze lopen er samen heen – als mijn eerste fotoserie gelukt is pas hoor! – en tot onze opgetogen verbazing blijft Bambi staan en kijkt zeer geïnteresseerd naar het langzaam naderende tweetal. Bummel blijft keurig naast. Zover.
Samen voorzichtig kennismaken???
Bambi wordt onzeker over wat ze moet doen, gaat achter de nieuwe aanplant staan en van spanning gaat haar staartje rechtop staan en … uh…Kijk maar eens goed!
Bambi angstig door naderend 2-tal…
Het gaas wat je ziet, zijn staande gaas-rollen die bescherming zijn voor nieuwe boom aanplant. Een hier permanent wonende vriend wil graag grote loofbomen planten, maar heeft slechts een balkon. Hij is geboren in het vroegere Noord-OostDuitsland, wat nu Polen is, en vindt het heerlijk om Europees Duits met ons te kunnen praten. Zijn bomenwens wordt bij ons werkelijkheid: wij zijn wel in voor zijn probeersel.
Dat gaas beschermt de aanplant tegen de vraatzuchtige herten: alles wat frisgroen is wordt gemillimeterd. Enkele van de eerste bomen-stekjes waren al verdwenen voor de nieuwe dag begon. Vandaar de gaas-koker actie, om de rest een nieuw en lang leven te gunnen. Elke dag zonder regen moeten ze bewaterd worden, wat we redelijk trouw doen.
Dagelijkse waterronde
Deze ménsen-moeder en dochter genieten heerlijk op het water. Met het lekkere weer van de afgelopen weken is het heerlijk iets op het water te doen. De Canadezen zijn een zeer sportief volk en water is er hier altijd wel in de buurt.
Moeder en dochter genieten samen…
Nog meer familie-geluk gespot, nu in de open schuur bij de smid. De Barn Swallow, zeg maar onze boerenzwaluw, is hier laat met hun jongen. Maar oh boy, wat kunnen de familieleden een “afschrikwekkende” herrie maken als vreemden hun nesten te na dreigen te komen. Ik klom op de ladder om ín het nest deze foto zo dichtbij mogelijk te maken, en ze vielen me met schijnbewegingen steeds weer aan en aan…tot ik maar weg ging in het belang van de al flink grote jongen…want ineens is een zwerm van circa 20 van angstig/boos krijsende vogels met hun 33cm brede vleugels toch wel beangstigend.
Zwaluwnest met moeder er bovenop
Terwijl Ootmarsum hét bijzondere jaarlijkse Kunstweekend geniet, genoten we hier zaterdag mee van het Bowen Fest: dé Jaarlijkse Feestdag van Bowen Island. Allerlei voor ons herkenbare, vergelijkbare zaken lopen hier dooréén, naar onze Nederlandse maatstaven gerekend dan tenminste.
Iedereen zoekt een plaatsje en begroet vrienden en bekenden. Maar eerst moet de ferry gelost worden om zo de weg vrij te verklaren van auto’s ….
Gespannen wachten op wat komt…
Dan volgt de openingsceremonie van de stoet
Openingsceremonie
Na de opening van de stoet volgt de Pipersband als muzikaal verhaal
Pipersband
Een bonte stoet van verklede mensen, variërend van leuke reclame, nuts-gerelateerde bedrijvigheid zoals brandweer, Best Dog of the year enz. enz. toont zich dan aan het publiek.
Brandweer: zoekt jeugdige aanwas…
Beauty…and …
..the Beast:
Ducky Duck, het mooie eendje
Zelfs een paar echte mannen van het eerste uur van Bowen Island zijn er dan ook bij. Zij zijn veelal hardwerkende handwerkslieden, want alles moest immers nog opgebouwd worden. Maar ook zeker veel hippies waren er hier toen, waarvan enkele simpelweg bleven.
Mooie mannen
Alles en iedereen, die in de stoet loopt of rijdt, strooit snoep op straat, vlak voor de voeten van de van pret gillende en graaiende kleintjes…dat is bij ons alleen met de intocht-stoet van Sinterklaas & Zwarte Piet. Evengoed zie je hier ook mensen in een meegebrachte klapstoel lekker ‘langs de lijn’ zitten kijken en vooral genieten.… Zo zie je maar weer: ’s lands wijs, ’s lands eer!
Zitten langs de lijn’ & graaiende kinderen
Vrijdag, daags ervoor dus, ging het eindelijk regenen mét pijpenstelen: sinds onze aankomst eind juli bleef het droog. Ondanks dat er ook regen en windvlagen voorspeld waren voor zaterdag, bleef het tijdens de optocht gelukkig droog. Na lunch, boodschappen en thuiskomend kregen we wel weer een flinke regenbui.
Maar, ach heden!!! Thuis bleek de stroom eraf te zijn en dat is hier héél anders dan bij ons. Hier doet niets, maar dan ook echt niets het meer. Want buiten het licht, de koeler en vriezer werken ook internet, telefoon, tv en je waterpomp niet. Buitenaf wonen betekent hier: je eigen waterpomp hebben. Dus hebben we géén drinkwater, maar kun je bijvoorbeeld ook niet de wc doorspoelen. En directe buren (die je kent) zie je niet echt…1 lichtpuntje zien we letterlijk, dus er is wel stroom op het eiland!
Regengordijn ontneemt zicht…op 1 lichtpuntje na!
Ook moest ik dus zuinig met de laptop omspringen: die kan ook niet opgeladen worden, laat staan het Blog versturen: zonder internet onmogelijk dus! En met de mobieltjes doen we uiteraard ook zuinig. We konden dus ook NIET naar het nieuws kijken in verband met de stroomuitval. Na 45 minuten aan de lijn te hebben gehangen met de stroomleverancier: “draait u de hoofdschakelaar maar eens uit en aan. Misschien doet ‘ie het dan gewoon weer!” Hoppa, nada, niets gebeurde er. Ze zei ook niet dat er gigantische problemen waren met diverse netwerken.
Dus gezellig kaarsjes aan, want vaak duurt het maar maximaal 3 uurtjes.
Het duurde en duurde en duurde… Jan Willem ging naar beneden naar de Cove: drinkwater kopen en horen hoe en wat er loos was.
Uiteindelijk hoorden we via Yvon, die we vroegen te bellen naar de stroomleverancier, dat er zoveel problemen waren, dat we gewoon rustig moesten blijven en dat het voor de nacht allemaal wel klaar zou zijn.
Als “doekje-voor-het-bloeden” krijgen we een schitterende zonsondergang voorgeschoteld: een lichtstraal recht omhoog door de bewolkte avondhemel heen, alsof ze naar de hemel rijkt… wie heeft het dan nog over wel of geen elektriciteit.
Schitterende Sunset
We gaan gewoon gezellig eten by candlelight: de vriezer is óók uit, dus eet je je meest bederfelijke waren op. Jan Willem bakte op een gasgestookte éénpitter heerlijke grote garnalen, sla en wijntje erbij en genieten maar.
Net voor we de koffiefiltermachine handmatig wilden opgieten….hoor ik de diepvriezer aanslaan!!! Hoera, alles doet het weer. Snel de afwasmachine toch inruimen, de koffiemachine én de TV aan voor een spannende krimi. Pffff. Vandaag – zondag – Kunstmarkt op inenom bekijken, blog 5 afschrijven én verzenden.
Tot Blogse
Annet Palthe
