‘Poef’: de zittingsavonden van de Othmarridders zijn voorbij gevlogen. Klokslag half acht trokken de hoogheden van de Othmarridders en de Siepeljonkers met groot gevolg naar binnen en goed half twaalf was de avond al weer voorbij. In die vier uur kreeg het publiek een veelzijdig programma voorgeschoteld. Zang, dans en films werden afgewisseld met sketches en buuts. De toeschouwers genoten, want er was voor elk wat wils. Pim Bank praatte deze zitting als een echte spreekstalmeester aan elkaar.
Eén van de hoogtepunten was zeker de ode aan Ben Morshuis. Tijdens zijn laatste optreden, te zien op archiefbeelden, bezong Morshuis op de melodie van ‘Mijn dorp’ van Wim Sonneveld zijn stadje Ootmarsum. Op de melodie van dit nummer had Ernst Busscher een ode aan Ben Morshuis geschreven en deze werd vertolkt door Tim Baars. Een prachtig eerbetoon aan de man, die Ootmarsum zo veel heeft gegeven. Prachtig ook hoe Ben Morshuis, op archiefbeeld, en Tim Baars samen het laatste gedeelte van dit lied afsloten.
Er viel nog veel meer moois te beleven tijdens deze zitting, die zich in een vlot tempo voltrok en dus ook veel complimenten voor de mensen, die dit allemaal hebben begeleid. Veel credits voor de artiesten op het podium, maar ook voor iedereen, die in de voorbereiding, achter de schermen en na afloop veel energie hebben gestoken in het goede verloop van deze 56e zitting van de Othmarridders.
De spetterende openingsact met prachtige muziek en ritmesessies bracht de zaal al direct in een opperbeste stemming. Een nieuw onderdeel is ‘Fruitmand’ en het mooie is, ook gelet op de toekomst, dat jonge mensen deze sketches in elkaar hebben gezet en durfden te spelen. Veel waardering had het publiek ook voor Petra Hagedoorn, die een ‘Pools Viswief’ speelde. Met een heerlijk accent vertelde ze over haar leven en wat haar allemaal wel niet is overkomen. Dat was heel veel en ze wist haar bijdrage ook nog eens vol humor te brengen. De eerste buut was direct een topper!
Van Polka tot Siepelijs
Tijd om op adem te komen kreeg het publiek niet, want de Dancegang bracht een mooie countrydans. Jonge meiden nog, die lieten zien wat ze in hun mars hebben. Vast onderdeel de laatste jaren is de ‘Vanoamd show’ gepresenteerd door Dennis Ikink met tal van bijzondere feiten, die het afgelopen jaar in de Siepelstad hebben plaatsgevonden. Steeds goed in beeld gebracht en gelardeerd met passende teksten.
De terugblik blijft heel bijzonder en waardevol. Al vele jaren is dit een vast onderdeel van de zitting. Onder de klanken van het nummer van Queen ‘These are the days of our lives’ worden Siepels en Siepelinnen herdacht, die ons in het afgelopen jaar zijn ontvallen. Een nummer dat naadloos past bij deze terugblik en bij velen ook zorgt voor ‘koude rillingen’, want voor een deel van het publiek geldt: “I still love you” als je de foto’s ziet van deze mensen, die er niet meer zijn, maar in onze herinneringen blijven voortleven. Op deze zittingsavonden is het tussen alle grappen en grollen een passend moment om ook hier stil te staan bij het leven, maar ook bij de dood. Dit is niet te overtreffen via allerlei Social Media, want op drie avonden zitten pakweg 1500 mensen, die nagenoeg allemaal hetzelfde ervaren. Deze terugblikken worden ‘ samen gedeeld’ en vormen een waardevol eerbetoon aan hen, die we de rest van ons leven moeten missen. Dus blijf terugblikken…Een onderdeel dat de eerste pauze bij jong en oud stiller maakt dan de andere pauzemomenten.
‘Het koomp allemoal allemaol wa weer good’ van Marcel Punt en Hans Jurgen Oortmann met begeleiding van Ralph Baalhuis is ook zo’n vast en niet meer weg te denken onderdeel van de zitting. Het refrein wordt dan ook massaal meegezongen. Fruitmand laat vervolgens zien hoe daten in 2030 er aan toe gaat. Kort en krachtig, ja of nee, maar met een duidelijke boodschap om het niet op deze wijze te laten gebeuren. De ode aan Ben Morshuis hebben we mogen belichten. Een heel kostbaar onderdeel van deze zitting.
Jesse Schulten en debutant Mathijs Lammerink zorgden voor een volgend hoogtepunt door de Almabtrieb in het juiste kader te zetten. Twee ‘junge leute’, die we hopelijk nog vele jaren op het podium terug mogen zien. Dat geldt ook zeker voor het dweilorkest ‘Kapabel’, want op een verrassende manier lieten zij zich zien en vooral horen. Instrument na instrument maakt ‘Kapabel’ compleet om samen prachtig af te sluiten met een hoogstaand stukje muziek. Een hoofdrol was er zeker voor Dide Hagedoorn als ‘Lonely Girl’ de spil was in deze bijzondere sketch, die door haar ‘bodytalking’ verder niets hoefde te zeggen. Dat zegt genoeg over haar talent.
Vervolgens was het de beurt aan Ignard Eshuis. Wat wist hij de tekst op een natuurlijke wijze over te laten komen op het publiek. De toeschouwers in de zaal reageerden direct en dat leidde alleen maar tot nog meer respons tussen deze buutreed’ner en het publiek. Ignard wist de zaal te boeien met allerlei anekdotes en typetjes, die in de Siepelstad zo vertrouwd zijn. Een ‘Poef’buut’ en niet alleen gericht op de toekomstige ‘opa’prins Poef, maar ook op het dreigende munitiedepot in Agelo. “Liever in Denekamp”, sloot Ignard af. “POEF”.
Zangeressen Iris Koldemeule, Fleur Peters en Eva Brunninkhuis namen het volgende onderdeel met een medley voor hun rekening. Daarna opnieuw Fruitmand met een belangrijke rol voor Rens Oortman als ‘Kostas Lachgas’. Geen zang, maar wel heel lachwekkend. De oud Prinsen sloten dit tweede gedeelte af met een Griekse dans.
Na deze tweede pauze werd er toegewerkt naar de finale. De Hoarnhofbloazers zorgden voor een rondje Holland en daarna kwam zwerver Eddy Keupink met zijn bekende winkelwagen op het podium. Hij was weer terug in zijn ‘städke’ en met zijn eigen, bekende humor wist hij de zaal te boeien. Daarna volgde er opnieuw een prachtig onderdeel. Stef Roord, muzikaal leider van het dweilorkest Kapabel, zong het bekende ‘Hey Jude’ van the Beatles en het duurde niet lang of de zaal zong massaal mee met deze Evergreen. Fruitmand nam het vervolgens over met opnieuw een aansprekende sketch.
1001 nacht werd door de Showdansgroep op een mooie wijze uitgebeeld. Daarna nog eens Marcel Punt en Hans Jurgen Oortmann en dit duo werd gevolgd door de Siepeljonkers.
Zij namen de zaak van Jos en Silvia Brummelhuis over als ‘Bulldog Ootmarsum’. Goed gespeeld door de betreffende personen, waarbij deze sketch wat meer humor mocht hebben en de overgang naar het trio van de Siepeljonkers blijft lastig. Dat neemt niet weg dat ze er met veel enthousiasme stonden en dat gold ook zeker voor markies Luuk en zijn adjudanten Ties en Boet. Een jong trio met veel ambitie en vooral met veel lol en plezier in alles wat ze doen. Daarna was er natuurlijk de applausfinale. Adjudant Koen Baars kondigde zijn prins Poef op ludieke wijze aan. Op de eerste zittingsavond was deze 60e prins van de Othmarridders jarig en vierde zijn 60e verjaardag. Op de Tweede Zittingsavond was zijn moeder jarig, die maar liefst 91 jaar werd. Een bijzonder carnaval voor de familie Schepers met vader en zoon als hoogheden en ook nog eens deze verjaardagen. Daarnaast ook heel bijzonder voor de familie Hagerdoorn, moeder op het podium, maar ook de drie kinderen van Gerke en Petra, die met volle overgave deze zitting, samen met mam, kleur gaven. Maar ook een groot compliment aan alle andere betrokkenen, die deze zitting 2025 tot een mooi succes hebben gemaakt. Op naar 2026!!! ‘POEF’.
