JA! Ook hier in het verre British Columbia, kortweg BC, in Canada zijn het weer en de kleuren in de natuur aan het stuivertje wisselen. Net als in de Siepelstad, zoals de nieuws- en weerberichten laten horen en zien. Zelfs de plotseling heftige waterstromen, die straten, putten en goten in grote verlegenheid brengen om hun taken naar behoren te laten vervullen, geven ook hier wat wateroverlast. Maar in deze contreien is de natuur zoveel grootser dat het zowel de beken, bekkens als meren en plaatselijke waterreservoirs goed voedt en aanvult. Zelfs onze vijver, ja juist, daar waar het ganzengezin in het voorjaar bivakkeerde, vult zich aardig.
Maar als het hier regent, plenst het ook zomaar ineens een hele dag en nacht door, om even plotseling door zonnestralen verdreven te worden. Jantje huilt en lacht dus.
Donkere wolken, vol regen, wisselen dampflarden, door de zon verwekt, af
Maar, als Jantje lacht, doet ’ie dat ook heerlijk breeduit en (hart)verwarmend, dus klagen doen we zeker niet. Weet je wat het grappige is? Wij Nederlanders hebben het ‚altijd’ over het weer, al is het maar om met een algemene openingszin het „ijs te breken” om maar eens een ‚het weer’ gerelateerd gezegde te gebruiken. Hier, tenminste in Bowen en Vancouver, heb je het daar onderling helemaal niet over. Wij moeten ons dus als rechtgeaarde Nederlander daarover IN-houden. Of moeten we zeggen Weer houden!
Herfsttinten ferryhaven Saltspring Island
Zondag was weer zo’n super bloesjes-dag en het leek dan ook wel of alle gezinnen & geliefden naar buiten gingen: zowel de parken, meren en baaien als de stad en winkels waren aardig vol, gezellig vol. Maar door de mega-maten hier in zowel stad als land, doordat alle bewoning met de vele ONbebouwde natuurruimtes wordt afgewisseld, laten het nooit overvol lijken. In de vele parken flaneer, wandel, zit en eet je en in de de baaien is het spelevaren geblazen.
Baai & park vol mensen met waterplezier: voor elk wat wils
Ondertussen wordt er toch ineens weer druk gewerkt op en voorbij onze oprit, want de buizen zijn gearriveerd en moeten er in. Maar liefst 2 kranen, 4 tot 6 mannen en een mega truc vol materialen zijn nodig om in een grote greppel ONDER het pad naar boven en ver voorbij ons de energieleidingen aan te leggen: Telefoon, internet en electra. En dan was er nog al het voorwerk van de springladingen aan vooraf gegaan. Dit loopt zeker niet over rozen…maar er is noeste mannen- en PK-kracht voor nodig.
Men & PK-power zijn nog steeds bezig leidingen in buizen aan te leggen
Als de werklui weg zijn mag Bummel weer los rondlopen en gaan we gedrieën kijken wat er zoal gebeurd is. En Bummel? Die voert steevast een zéér uitvoerige inspectie uit en is vooral blij dat ‚ie daarna weer los mag.
Bummel en Baas voeren nauwkeurig de ’inspectie’ uit
We maakten ondertussen nog een dagtrip naar Noord Vancouver. Naast de waterdam, waarachter het drinkwaterreservoir voor Noord Vancouver is, is een ZalmKwekerij gebouwd. Want na de bouw van de dam rond 1935 bleek de zalm niet tegen de giga hoge wand & waterval op te kunnen zwemmen. Geen wonder als je de hoge, gladde stenen wand van de waterloop ziet, maar voor de natuur hadden de techneuten, toendertijd, geen open oog. Dat is met deze Kwekerij ruimschoots vergoed.
Stuwmeer als waterreservoir voor Noord Vancouver
Naast hout is zalm-export één van de grootste inkomsten, dus daar moest wat aan gedaan worden. Om die zalmpopulatie te compenseren is er een grootse zalmkwekerij aan de voet van de dam, naast de rivier gebouwd. Heel informatief en indrukwekkend al die krioelende verschillende zalmsoorten in al hun stadia van groei van dichtbij te kunnen zien … als je tussen de vele benen en hun camera-klikkende bazen kunt door kijken!!! Ik deed daar uiteraard druk aan mee… kijk maar.
Al flinke knapen in de sterk bruisende waterbassins
Even een korte informatie…zodat je weet waardoor je voor een redelijke prijs van die OVERheerlijke Canadese zalm kunt smullen. De zaadcellen van de male-salmon worden handmatig bij de eitjes van de femal-salmon gespoten: ze worden op de flanken/buik gedrukt, letterlijk flink uitgeknepen!! en hupsakeetje, het nieuwe leven kan beginnen. Toch is daar niets zieligs aan, want zowel dames- als heren-zalmen sterven in de natuur na hun bevruchtingsritueel ook, en zijn zo voer voor beren en allerhande vreemde vogels. Al 70 dagen na de bevruchting zwemmen en eten ze als een zelfstandig, zilverig glinsterend visje.
Vreemde vogels verschalken elke maat vishapje…
In het wild overleven slechts 6 van die zalmnazaten het, en uit de kwekerij zijn dat er maar liefst 300…een groot positief verschil van 50x zo veel dus. Handig is ook dat 25% van deze hier gekweekte zalmspruiten een minuscule chip krijgen, die bij terugkomst na circa 7 jaar vertellen hoe de zalmtrek verloopt. Maar benedenstrooms sportvissen met hengel mag ook……..
Oei!!! Zo ver uitgooien hoeft hier niet….
Heerlijk koel wandelen is het in zo’n bijzonder bos. Rondom de zalmkwekerij, naast de brede woeste rivier, onder de damwand met de gigagrote waterval, heerst hier constant een 100% luchtvochtigheid. Juist ja, door die neerslaande waterdamp van de waterval. Dat betekent voor de bossen dat zowat elke tak en twijg ‚gekleed’ is met wazig groen doorzichtige sluiers….je verwacht bijna elk moment door de Elfenkoningin van dit Groen Geweven Woud aangesproken of door een mooie Elfenprins verleid te worden natuurlijk! Jan Willem en Bummel hielden me stevig aan de grond hoor, dus ik weet het weer: mijn prins op het witte paard nam me gewoon bij de hand…om niet te struikelen over de – Twents aandoende – bodem met vele takken, onverwachtse beekjes en nat glibberige stenen.
Takken met wazig groen geweven gewaden aan… als Elfjes & Prinsen uit het Groen Geweven Woud
Boem! Au!!! Weer terug op de grond, heel letterlijk zelfs. Zit je gewoon thuis achter de laptop, schrijvend aan dit blog versterkt door koffie, hoor je ineens een flinke bons tegen het raam, ondanks de diverse vogelstickers. Na een eerder dood gevonden vogeltje gingen de volgende 2 regels in werking: Bummel binnen houden en wij direct voorzichtig door de ramen én buiten kijken. Jan Willem was naar zijn Schildergroep. Dus ik stoer eerst vanuit huis door de betreffende beregende ramen kijken en daarna, mét de camera om, op m’n tenen buiten rond kijken. En ja hoor, daar lag, gelukkig onder het afdak beschermd voor de plensregen, een …Winterkoninkje!
Winterkoninkje gecrasht
Helemaal versuft bleef ‚ie in eerste instantie liggen. Eén pootje onder zich en de ander een beetje naar buiten toe (klaar voor een snelle start?) en het bekje open, om te hijgen? Daarna bleef ‚ie een poosje stil, met gesloten oogjes en snaveltje liggen.
Stilletjes liggen bijkomen
Na enkele minuten kroop de oh zo kleine schoonheid via een tussenstop voor een poepie door naar de tafelpoot, als om te steunen en als een meer verborgen plaats…zo leek het! Wel weer in de regen lag ‚ie nu helaas. Daar gingen heel langzaamaan de oogjes open en bewoog ‚ie, om na bijna 10 minuten ineens weg te vliegen. Pfff, gelukkig.
Nat beregend bij komen…. before take off!!!!
De ochtendstond geeft ook hier haar gouden verrassingen zo maar ineens prijs: nat bedauwd gras met diamanten snoeren aaneengeregen door de vele soorten én maten! Spinnen, die hier huizen tussen alle houten spanten en spleten. En, alles is hier zowat van hout, dus ze zitten werkelijk overal.
Bummel komt na z’n eerste uitje terug hollen voor het ontbijt
Maar ook een simpele slak zag ik in een prachtig oranje strak ’leren jumpsuit’ gehuld rondscharrelen langs een moeilijk begaanbaar, vochtig glibberig paadje langs de baai in Noord Vancouver. We begrepen pas, toen we al bijna rond waren geklauterd, dat dit waarschijnlijk een soort ontmoetings- of vrijerspaadje was …Allerlei stelletjes of het nu jongens & meisjes of lovers van gelijke sekse waren, dat maakte blijkbaar niet zoveel uit. Maar men moest duidelijk om ons, toch geen junioren meer!, een beetje giechelen. En wij maar denken dat iedereen gewoon was je zo gezellig en lief te begroeten. De naam naaktslak kreeg hierdoor meteen een diepere betekenis…alleen kan zo’n arme slak, hoewel naakt!, niet op vrijersvoeten gaan, hij hééft immers geen voeten toch?!
Naaktslak op vrijerspaadje (op vrijersvoeten kan toch niet…zonder voeten??)
Jan Willem gaf vorige week, op verzoek, weer de eerste bronsworkshop en de groepsleden maakten de wasvormen, die wij vervolgens in de over gestookt hebben: tot circa 700 graden Celsius. Misschien gaan we vóór dit weekende zelf alvast de gietvormen vullen met vloeibaar brons. Als de groep dan volgende week weer voor het 2e deel van de workshop komt, kunnen ze hun Kunstwerken gaan afwerken: dan zie je pas of je die kunstvorm hebt kunnen creëren die je ook wilde.
Brons workshop, deel groep.
Komend weekend gaan we een paar dagen naar de meren- en wijngebieden van British Columbia, Naramata geheten. We komen dan woensdagavond laat pas thuis, en dan hebben jullie al donderdag! Dus ik weet niet of ik dan al meteen donderdag Blog5 kan produceren, maar het weekend daarna gaat zeker lukken.
Veel LEES- en KIJKplezier en tot Blogse van het Bowen-Trio
